Bölüm 1
Giriş
Bu bölümde Rabbin her yıl halkına Kenan diyarında kutlamalarını buyurduğu yedi büyük bayram yer alıyor. Bu yedi bayramda şunu görebiliriz: Tanrı, insan ile Rab İsa’nın ölümünden başlayarak, bin yıllık krallık dönemine kadar olan sürede nasıl ilgilenmiştir ve bu bölüm gerçekten de dünyaya günah girmeden önceki dönemde Tanrının dinlenmesine geri gider hem de ileriye yani Tanrının Sonsuz dinlenmesine doğru uzanır.
Bu bölümün yaklaşık 3300 yıl önce yazılmasına rağmen, şimdiki duruma göre Rab İsa’nın ölümünden bu yana yaklaşık 1900 yıl geçmiştir. Ve bayramların bazıları yerine gelmiş ama bazıları henüz yerine gelmemiştir. Yazıldıkları zaman bir peygamberlik oluştururlar ve bize hala gelecekte olacak olan şeylerden söz ederler.
İbraniler 10:1 ayetinde şu sözleri okuruz: “Kutsal Yazılarda gelecek olan iyi şeylerin aslı yoktur, sadece gölgesi vardır.” Ve Koloseliler 2:17 ayetinde şunları okuruz: “Yeni Ay ya da Şabat bayramları, gelecek şeylerin gölgesidir; aslı ise Mesih’tedir. “
Bu neden ile Levililer 23.bölümdeki bu yedi bayramın birer gölge olduklarını anlayabiliriz. Şimdi gerçek görüntülerin bazılarını net olarak görmüş bulunuyoruz ve aynı zamanda gölgelerin gerçek görüntülere nasıl tam olarak uyduklarını da anlayabiliriz. Bu neden ile henüz görmediğimiz değerlerin görüntülerinin de gölgelere tam olarak nasıl uyacaklarını görmeyi bekleyebiliriz; bu bölümde Tanrının yardımı aracılığı ile bunu gölgeleri incelemeyi umut ediyoruz. Bizim için bunu gözlemleyebilmek ne kadar harikadır; Tanrı şimdi baktığımız bu gölgelerin resmini çizdiği zaman bu değerlerin gerçek görüntülerini net olarak görmüş idi. Tanrının ileriye bakmaktan ve bize burada resimlerini vermiş olduğu bu harika olayları görmekten zevk aldığını hatırlayalım. Eğer Tanrı bu olaylara bakmaktan zevk alıyor ise ve bu olayların resmini çizme zahmetine bizim için katlandı ise o zaman sizin ve benim de aynı şekilde onlara bizim de bakma ayrıcalığına sahip olduğumuz için çok sevinç duymamız gerekir. Ve bu şekilde Tanrının sırlarına ve Tanrının aldığı zevke paydaş olabiliriz.
Tanrının bize Eski Antlaşma’da vermiş olduğu bu değerli resimleri küçük görmeyelim! Eski İsrail’in Rabbin bu bayramlarını nasıl küçümsediğini görmek çok ama çok üzücüdür! İsrail için her şeyin Temeli olan Şabat bayramı, Süleyman’ın zamanından Hizkiya’nın günlerine kadar ihmal edilmiş idi: ama sonunda onu tekrar Mayasız Ekmek bayramı ile birlikte kutladıkları zaman, yürekleri öylesine büyük bir sevinç ile dolmuştu ki “ topluluk bayramı yedi gün daha kutlamaya karar verdi. Böylece herkes bayramı yedi gün daha sevinç ile kutladı.” (2.Tarihler 30:23) Ama buna rağmen daha sonra Fısıh bayramını Tanrının Sözü ile uyum içinde kutlamak daha sonraki ve daha karanlık bir güne denk geldi, öyle ki bu bayramdan Yoşiya’nın Fısıh’ı olarak söz edildi. “Peygamber Samuel’in döneminden bu yana İsrail’de böyle bir Fısıh bayramı kutlanmamış idi. Hiç bir İsrail kralı da Yoşiya’nın, kahinlerin ve Levililerin, bütün Yahuda halkı ile oradaki İsraillilerin ve Yeruşalim’de yaşayanların kutladığı gibi bir Fısıh bayramı kutlamamış idi. “(2.Tarihler 35:18) Tüm bayramların en sevinçlisi olan Çardak bayramı öylesine küçümsenmiş ve unutulmuş idi ki Yeşu’nun günlerinden Ezra ve Nehemya’nın günlerine kadar Tanrının Sözüne uyumlu olarak kutlanmadı. (Nehemya 8:17) Tanrı bu günlerde Bayramlarının, halkı tarafından küçümsenmesine izin vermesin. Şu anda incelediğimiz bölümdeki – Levililer 23- bayramlara daha yakından baktığımız zaman, Tanrının insanlara nasıl davranmış olduğuna dair sahip olabileceğimiz en dolu ve en net ve en güzel örneklerden birini elde edebiliriz.
Tanrının canlarımızı gerçekten besleyebilmesi ve biz bu bayramlar hakkında okur ve üzerlerinde derin düşünür iken bize daha fazla ruhsal güç vermesi için dua ediyoruz ve dileğimiz, Onun bizi Rab İsa’nın daha yakınına çekebilmesi ve O bize kutsal yazıları açıkladığı zaman yüreklerimizin içimizde yanmalarıdır.
