(Misir’dan Çikis 13:1-22)
Bu bölümde verilen dersler oldukça basittir, ama çok büyük öneme sahiptirler. Bu dersleri inceleyelim.
Tanri, kurtarilmis halkina sahip oldugu an, onlarin bu kurtulus araciligi ile Tanri’nin önünde tamamen yeni bir adim ile yürümeleri gerektigini anlamalarini ister; ve ikinci olarak yürüyüsleri ve konusmalari Tanri’ya ait olmadan önceki konusmalarindan ve yürüyüslerinden çok farkli olmalidir. Ikinci ayette bölümün ana konusu ortaya konur, “Rab, Musa’ya, ‘Bütün ilk doganlari bana adayin’ dedi, ‘Israilliler arasinda insan olsun hayvan olsun, her rahmin ilk ürünü, bana aittir. ” (Misir’dan Çikis 13:1, 2) Ilk düsünce, imanlinin Tanri’ya ayrilmis olmasidir. Bundan sonra yürüyüs ile ilgili pratik talimatlari alirsiniz. Basit bir dil kullanarak söyleyecek olur isek, eger yeni bir imanli iseniz, o zaman size açilmis olan yeni bir yürüyüs ve tamiyla yeni bir yol mevcut demektir. Tanri sizi cennete almak için kurtarmistir, ancak henüz cennette degilsiniz, ama buna ragmen söyle diyebilirsiniz: “Cennete gidecegimi kesin olarak biliyorum.” Cennette olmak için bir kimlige sahipsiniz, sizi güvence altina alan ve koruyan kandir. Sizin yapmaniz gereken tek sey durmamak ve sarsilmadan yolda ilerlemektir. Bagislanmis oldugunuzu bildiginiz için bunun her sey anlamina geldigini düsünebilirsiniz. Aslinda her sey degildir. Yalnizca baslangiçtir. Devam etmeniz gerekir. Kenan ile örnek olarak verilen yere ulasmadan önce büyük olasilikla çok çetin bir yolda yürümek zorundasiniz. Önünüzde uzanan bir yol var ve hiç kuskusuz bu yolda zorluklar ile karsilasacaksiniz.
Ama önemli konu sudur: Yolun karakterinin ne olmasi gerekir ve ben bu yola nasil çikacagim? Tanri, ‘onlari bana ayirin’ (Misir’dan Çikis 13:2) der; yedi gün mayasiz ekmek yiyecek, yedinci gün Rabbe “bayram yapacaksiniz” (Misir’dan Çikis 13:6). Burada sözü edilen, kutsallik yürüyüsüdür. Daha sonra bunun Tanri için yeterli olmadigi hükmüne varacaklardir (Misir’dan Çikis 13:13). Bundan sonraki konu su idi: “Firavun Israillileri saliverdigi zaman, Filist yöresi yakin olmasina karsin Tanri onlari oradan götürmedi. Çünkü halkin savas ile karsilasinca düsüncelerini degistirip Misir’a geri dönecegini düsündü. Halki çöl yolundan Kamis Denizi’ne dogru dolastirdi.” (Misir’dan Çikis 13:17, 18) Rab, halkinin önderi oldu. Ve daha sonra Musa Yusuf’un kemiklerini yanina aldi (Misir’dan Çikis 13:19). Israil halki kurtaricilarinin kemiklerini yanlarinda götürdüler (bakiniz Yaratilis 41-50). Bunun bir anlami vardir, ve siz ve ben, bu olayin ortasindan geçerken, Kurtaricimizin ölümü araciligi ile özgür kilindigimiz gerçegini asla unutmamali, her zaman hatirlamaliyiz. Iste bu noktada Rabbin sofrasi devreye girer. Böylece tüm yolculuklari boyunca onlari kitlik zamaninda doyurmus olan Yusuf’un kemiklerini tüm çöl yolculuklari boyunca yanlarinda tasidilar.
Bölümün sonunda sunlari okuruz: “Rab gündüzün bir bulut sütunu içinde, gece ise bir ates sütunu içinde yol göstererek halkinin önünden eksik olmadi” (Misir’dan Çikis 13:21). Tanri’nin varliginin bereketli duygusuna her zaman sahip oldular. Burada yazili olanlarin birer ima olduklarini kabul ediyorum. Rabbin yüceligi olan ates sütunu geceleri onlara isik verdi ve sonra onlarin disindaki herkes sicak altinda kaldigi zaman, onlarin üzerlerinde büyük bir semsiyeyi andiran bir bulut sütunu bulunuyordu. Geceleri isik ile, gündüzleri gölge saglayarak Tanri onlara öncülük etti. Konumlari çok iyiydi. bu olay, Tanri’nin, halkina önderlik ettigine dair bir örnektir.
Ama simdi artik kutsallasma gibi önemli bir konu hakkinda biraz daha fazla seyler söylemek istiyorum. Kutsallasma nedir? Kutsallik. Daha önceki sunumu ayetler ile önümüze getirilir. Kutsallasmanin iki yönü vardir: kesin olan yönü ve süreç içinde ilerleyen yönü. Bir konumsal yönü ve bir de uygulamali yönü vardir. Konumsal yönünde Tanri için ayrilmis olan can ile ilgili gerçegi bulursunuz ve sonra uygulamali degisim ve imanlinin yürüyüsündeki kutsal ilerleme süreci. Imanli önce Tanri için ayrilmis oldugunu ögrenir ve sonra yollarini bunun ile uyumlu olarak sekillendirmesi gerektigini anlar. Eger kutsallasma konusu hakkinda düsünüyor iseniz, nereden baslayacaksiniz? Ben nereden basladigimi biliyorum. Kendimden basladim. Kendi kendime, ‘zavalli ben’ dedim, ‘önümde gidilmesi gereken ne kadar yogun bir degisim ve süreç bulunmakta!’ ama eger kutsalliktan Kutsal Yazilar ile uyumlu olacak sekilde konusacak isem, o zaman önce konumsal görünüm ile baslamam dogru olur ve bu yüzden Mesih ile baslamam gerekir. ‘Ah, Rab Isa’nin degisebilecegini mi düsünüyorsun?’ diyebilirsiniz. Hayir, hasa! Kutsal Yazilara dönelim ve neler söylediklerine kulak verelim:
Rab, yeryüzünde iken, Yahudilere söyle dedi: ‘Baba beni kendine ayirip dünyaya gönderdi. Öyle ise, ‘Tanri’nin Oglu’yum dedigim için bana nasil küfrettigimi söylersiniz?” (Yuhanna 10:36). Tanri’nin O’nu kendine ayirmasi ok dikkat çekici degil mi, O’nun oldugundan daha kutsal olmasi mümkün mü idi? Tanri, böyle bir düsünceyi yasaklasin. Bu ifadenin anlami yalnizca sudur: Baba kutsanmis ve biricik Oglu’nu kendine ayirdi ve insani Tanri’ya getirmek, Tanri’yi açiklamak ve O’nu yeryüzünde tanitmak için Oglu’nu bu dünyaya gönderdi. Tanri Oglu için bu durum ilgilenmesi gereken tamamen yeni bir konum idi. O, bedene bürünmüs bir insan olarak bu dünyada göründü. Yuhanna 17. bölümde Mesih ile ilgili olarak bir diger kutsallasma görünümü dikkatinizi çeker.
Rab bu konuda söyle der: “Sen beni dünyaya gönderdigin gibi, ben de onlari dünyaya gönderdim. Onlar da gerçek ile kutsal kilinsinlar diye kendimi onlarin adinaadiyorum (kutsal kiliyorum).” (Yuhanna 17:18,19) Kendini nerede kutsal kilar? Simdi oldugu yerde. O, Kendisini göksel yücelik içinde ayirdi, ve Insan olarak tamamen yeni bir konum aldi, öyle ki göksel yüceliginde bizi de kendisi ile birlestirebilsin. Mesih nerede? Yücelik içinde. O, bu dünyada degil. Ve sevgili dostlar, yüregi dünyadan çikartacak olan nedir? Yalnizca, göksel bir Mesih’i tanimak. Ah, evet. Yüreginizi bu dünyadan çikartacak olan budur. Ve bu, sizi kutsal bir yolcu yapacaktir.
Eger, zaferli, yüceltilmis ve bu dünyanin tamamen disinda bir Mesih gördü iseniz, o zaman sizin için bu dünyadaki her sey bozulmustur. Isa, kendisini, göksel yücelik içinde ayirir, öyle ki, halki gerçek araciligi ile kutsal kilinabilsin. Hiristiyan yüreginin tamami baska bir bölgede olan kisidir, bu arada ayaklari bu dünyada yolculuk etmektedir. Bu dünyanin disinda ve temizdir, ama bir kutsal olarak yasamin görevlerini öncekinden daha iyi sekilde yerine getirecektir. O zaman bu durumda ilk kutsallik düsüncesi, ayrilmak ve yeni bir yerde bulunmayi ifade eder. Yuhanna 10. bölümde Rab Isa’nin yeni bir konum aldigini görüyorum; yeryüzünde bir Insan olarak ve on yedinci bölümde O’nu tekrar Tanri’nin saginda yeni bir konumda bulundugunu görüyorum, çünkü Insanlik, Mesih’in kisiliginde Tanri’nin yüceliginin bulundugu yere tasinmistir. Bunun sonucu olarak siz yeni bir konuma ve yeni bir yasama sahipsiniz, çünkü Mesih oradadir. Yeni bir gruba aitsiniz.
Simdi bu konu ile ilgili olarak Yeni Antlasma’daki gelismeye bakalim. Ben Tarsuslu Saul’de Tanri’nin, gerçegini açiklamak için çok harika bir kap seçtigini görüyorum ve Saul tövbe eder etmez kendisine uluslara müjde yayma görevi verilir.,”Seni uluslarin gözünü açmak ve onlari karanliktan isiga, seytanin hükümranligindan Tanri’ya döndürmek için gönderiyorum. Öyle ki, bana iman ederek günahlarinin affina kavussunlar ve kutsal kilinanlarin arasinda yer alsinlar.” (Elçilerin Isleri 26:18) Müjdenin yaptigi iste budur. Insanlarin tövbe etmelerini siz saglayamazsiniz, ama Tanri, bunu müjde araciligi ile yapabilir.
Elçi Pavlus, o anda orada görevini ve Rabbe olan hizmetinin karakterini anladi ve kabul etti ve eger siz Hiristiyan yasamina yeni basliyor iseniz, size israr ediyorum, yalnizca ve yalnizca Mesih için yasayin. O zaman O, sizi Kendi hizmetinde kullanacaktir ve günahkarlari “karanliktan isiga, ve seytanin hükümranligindan Tanri’ya döndürmek ve “günahlarinin affina kavusmalari ve kutsal kilinanlar arasinda yer almalari için” O’nun ellerindeki bir araç olarak islemek, mutluluk veren bir hizmettir.
Ancak, kutsal kilinanlar kimlerdir? Tanri’dan gelen isigi kabul eden herkes. Eger bunun için belirlendi iseniz, isik gelecektir. Ve isigin parlakligina kavusan herkes, kutsal kilinanlar arasinda oldugunu bilinceye kadar hiç bir zaman huzur bulmayacaktir. Israil kanin korumasi altina girdigi andan itibaren Tanri’ya ait oldu. O zamanlar firavunun ülkesi altinda net bir anlayisa sahip degillerdi ve Tanri onlari kurtarmadan önce onlar kutsal kilinmislardi – Tanri’ya ayrilmislardi. Her Hiristiyan kurtarilmadan önce kutsal kilinmistir. Siz kutsallasmanin yolculugun sonunda gereklesecegini düsünüyorsunuz. Bu oldukça büyük bir hata, çünkü kutsallasma yolun basindadir. Misir’dan Çikis kitabinin on ikinci bölümü, korunma; on üçüncü bölümü kutsal kilinma; on dördüncü bölümü kurtulus ve on besinci bölümü, doyumdur. Korunmaya Isa’ya güvendiginiz andan itibaren sahip olursunuz. Bir sonra ögreneceginiz ders, kutsal kilinmadir ve canin, gerçegi Tanri’nin içine koydugu adimlara uygun olarak ögrenmesi gereklidir. Bu, bir adimdir ve ben size, eger yapabilirsem bu adimi atmaniz için yardim etmek istiyorum. Isa’ya iman ettiginiz zaman, ve O’nun Kanina güvendiginizde, tüm günahlarinizin bagislanmasina kavusursunuz. Tanri’nin bagislama isi sonsuza kadar geçerlidir. Bu bagislama sizden hiç bir zaman alinamaz ve onu asla ceza olarak kaybedemezsiniz. Tanri’nin yüregi sizi bagisladigi için sevinç duyar.
Uzun zaman önce, söyle düsünürdüm: eger günahlarim bagislanmis olsa idi, günes altinda yasayan en mutlu kisinin benim olmam gerekirdi. Ve bunun her sey anlamina geldigini düsünürdüm. Ama yine de “bende olan iman araciligi ile kutsal kilinanlar arasinda bir mirasa” sahip olmak daha büyük bir berekettir. Bu noktada, “Ama ben nasil kutsal kilinabilirim?” diye sorabilirsiniz. Tüm soru budur ve yaniti basittir. Gerek, her iki seyin, bagislanma ve kutsal kilinmanin bir arada yürümesidir. Bagislanmis olan kisi, kutsal kilinmis olan kisidir. Belki kendisi bunu bilmez. Ama bildigi zaman geldiginde, bu gerçek onun canina Tanri’nin önünde sevinç ve esenligin en harikasini saglayacaktir. “Ah, benim yüregim öylesine kötü ki, bazen bagislanmadigimi düsünerek korkuyorum” diyebilirsiniz. Bakin sevgili dostum, Rab sizi bagisladigi zaman, sizin ne kadar kötü oldugunuzu zaten biliyordu ve hakkinizda her seyi bilirken, sizin tüm günahlarinizi bagisladi. Bu son gerçek konusunda sahip oldugunuz bilgi, sizi çok ama çok büyük bir sikintidan kurtaracaktir.
Kutsal Yazilarda “imanla kutsallasma” aniden gibi bir düsünceye yer yoktur. Bazi kisiler kurtarilmis canin aniden kutsal kilinmasini saglayan bir iman eyleminden söz ederler. Burada sözü edilen kutsallasmayi kisi, Isa’ya iman ettigi anda alir. O’na iman etmeniz, sizi kutsallarin arasina yerlestirir. Siz bir kutsal misiniz? Oh, benim bu yeri almayi istememem gerekir. Neden? Evet, kutsallar elbette çok kutsal kisilerdir. Gerçekten de böyle olmalari gerekir, ama onlar öncelikle kutsaldirlar. Kutsallar kimlerdir? Içlerindeki Kutsal Ruh’un etkin isleyisi ve Mesih’in onlar için yaptigi is araciligi ile kutsal kilinanlarin hepsi Rabbin halkidir. Seytanin yasadiginiz deneyimler ile ilgili size sikinti vermesine izin vermeyin ve ne zaman kutsal e kilinacaginiz konusunda soru sorun. Eger Rab Isa’ya güveniyorsaniz, ve O’nun kani altinda korunmada iseniz, Tanri için ayrilmissiniz demektir ve bunun anlami büyüktür, çünkü o andan itibaren Tanri sizi Kendisine ait olarak düsünür.
Tanri için ayrilmis olmak harika bir seydir, çünkü firavunun bir süre sonra gelip bu halki eline geçirecegini söyledigi zaman, Tanri’nin verdigi karsilik, halkin Kendisine ait oldugudur ve halkini kurtaracagi anlamina gelir. “Israilogullari arasinda her ilk dogani ya da ilk dogan hayvani bana ayirin: o benimdir,” sözleri Tanri’ya ait sözlerdir. Bu yüzden, düsman,”peslerine düsüp yakalayacagim, bölüsecegim çapulu; dilegimce yagmalayacagim; kilicimi çekecegim ve onlari yok edecegim” (Misir’dan Çikis 15:9) dedigi zaman, Tanri’nin ona yaniti su oldu:” Onlar benim halkim,” ve o anda Kendisinin ve onlarin düsmanini vurdu, “denize daldiklari zaman Rab sulari onlarin üzerine çevirdi.” Tanri’ya sükürler olsun ki, tüm zayifligim ve kötülügümle O’na aidim.
Eger Tanri için bu sekilde ayrildiginizi ögrenirseniz, bu ögrendiklerinizin caniniz üzerindeki etkisi çok büyük olacaktir.
Bu konudan söz ederken, Mesih’in sürüsünün yeni iman etmis kuzularini düsünüyorum. Daha olgun imanlilarin bu kuzular üzerinde biraz düsünmelerini isterdim. biz, daha olgun olanlarin onlara yardim etmeye çalistigimizi varsayalim, simdi gidip onlarin canlarina yardim edecek olan seyleri verelim. Ama kati yiyecek – ileri derecede teoloji ya da din ögretisi – degil; kati yiyecegi yutamazlar. Onlari Tanri sözünün sütü ile besleyin. “Kuzularimi otlatin” sözü Bas Çoban’nin söyledigi tatli sözlerden biridir ve O’nun söyledigini yapmak iyi bir istir. Sevgili yeni imanlilar, mutlak ve geri alinamaz bir sekilde Rabbe ait oldugunuzu görmenizi istiyorum. Tüm günahlarinizin bagislanmasina ve ayni zamanda kutsallasmaya kavustunuz. sade bir dil kullanacak olur isem, sevgili yeni imanli, sen kutsallarin arasinda yer aliyorsun – sen kutsallardan birisin. Ne hissettigin hakkinda konusma. Senin konumunu belirleyen duygularin degil, imandir. Imana sahip olarak Tanri’nin ailesindesin ve yalnizca tüm günahlarin bagislanmadi, ama ayni zamanda “kutsal kilinanlar arasindaki mirasa” sahip oldun. Harika sözcükler. Nasil kutsal kilindik? Isa’ya olan imanimiz araciligi ile.
Sizin ögreneceginiz ilk sey, Mesih’in tamamladigi isin tüm degeri sayesinde Tanri için ayrilmis olmanizdir. Ve Tanri Pavlus’un Korintlilere mektubunun temeli üzerinde size hitap eder. “Tanri’nin Korint’teki kilisesine selam! Mesih Isa’da kutsal kilinmis, kutsal olmaya çagrilan sizlere ve hepimizin Rabbi Isa Mesih’in adini her yerde anan herkese..” (1. Korintliler 1:2). Siz, Isa Mesih’te Tanri için ayrildiniz. Dikkat edin: kutsallar olmak için denmiyor, “kutsallar olmaya çagrilmis” deniyor, yani, çagri araciligi ile kutsallar. “Ah, o zaman çok dikkatli yürümem gerekecek” diyorsunuz. Evet, bu konu birazdan gelecek. Tüm imanlilarin kutsal kilinmis bir topluluk olarak görüldügünü gözlemleyeceksiniz. Bizler, Rab Isa’nin bizim için yaptiklarindan dolayi Tanri’ya aidiz. “Ama siz Tanri sayesinde Mesih Isa’dasiniz. O, bizim için tanrisal bilgelik, dogruluk, kutsallik ve kurtulus oldu.” (1. Korintliler 1:30) O, Tanri’nin önünde kendisini ayirdi. Ve biz O’ndayiz. Benim bilgeligim kimdir? Mesih. Tanri’nin önündeki dogrulugum kimdir? Mesih. Kutsalligim kimdir? Mesih. Ve ayni zamanda O, benim kurtulusumdur da. Mesih’in dogruluguna sahip degilseniz, Tanri’nin ailesine ait olmak için yeterli degilsiniz demektir. Sizin kutsalliginiz O oldugu için ihtiyaciniz olan her seye sahipsiniz. Sizin sahip oldugunuzun tamamen degersiz oldugunu ögrenmeniz gerekecek. Siz Mesih ile birlikte öldünüz ve bedendeki bir insan olarak sahip oldugunuz her sey Tanri’nin gözünden silindi. Biz O’ndayiz. Bu yeterli olacak mi? Bundan daha iyi bir seye sahip olamazdim ve Tanri benim bundan daha azina sahip olmama izin vermez. “Bunun için yazilmis oldugu gibi, ‘Övünen Rab ile övünsün.” (1. Korintliler 1:31). Iste simdi Rab ile övünebilirsiniz.
1. Korintliler’in altinci bölümünde Tanri’nin kimleri kutsal kildigini okursunuz:” Günahkarlarin Tanri egemenligini miras almayacagini bilmiyor musunuz? Aldanmayin! Ne fuhus yapanlar Tanri’nin egemenligini miras alacaklardir, ne puta tapanlar, ne zina edenler, ne oglanlar, ne oglancilar, ne hirsizlar, ne açgözlüler, ne ayyaslar, ne sövücüler ne de soyguncular. Bazilariniz böyle idiniz; ama yikandiniz, kutsal kilindiniz. Rab Isa Mesih adi ile ve Tanrimizin Ruhu araciligi ile aklandiniz.” (1.Korintliler 6:9-11) “Bazilariniz böyle idiniz.” Herkesin böyle oldugunu söylemiyor. Ama bazilarimiz kanaat getirdik. “Bazilariniz böyle idiniz; ama yikandiniz.” Listedeki korkunç günahlardan sonra bunu duymak güzel degil mi? “ Ama kutsal kilindiniz. Rab Isa Mesih adi ile ve Tanrimizin Ruhu araciligi ile aklandiniz.”
Sevgili dostlar, gördügünüz gibi, kutsallik gerçeginin bu konumsal görünümünün iki yani vardir. Rab Isa Mesih’in bizim için ölmesi ve ayni zamanda Kutsal Ruh’un canlarimizda çalismasi ve buradaki mevcut düzen çarpici özellige sahiptir, yani, canin tarihçesinde aklanmayi kutsallik izler.
Simdi eger Koloseliler mektubuna gelecek olur isek, burada “kutsallasma” sözcügünü tam olarak görmezsiniz. Ama Tanrinin ruhunun sundugu sekilde iman eden canin gerçek konumunu göreceksiniz. “Bizi kutsallarin isiktaki mirasina ortak olmaya yeterli kilan Baba’ya sükretmeniz için dua ediyoruz. O bizi karanligin hükümranligindan kurtarip sevgili Oglu’nun egemenligine aktardi. O’nda kurtulusa, günahlarimizin bagisina sahibiz.”
(Koloseliler 1:12-14) O zaman, gerçek nedir? Siz ve ben, bizi kutsallarin isiktaki mirasina ortak olmaya yeterli kilan Tanri’ya tesekkür edebiliriz. Kutsallarin isiktaki mirasinda hiç bir zaman su anda oldugunuzdan daha yeterli olmayacaksiniz. Rab Isa’nin yeterliligi sizin yeterliliginizdir. Sizin kutsalliginiz O’dur ve bunun sonucu olarak “Baba’ya tesekkür edersiniz.” Baba’ya sükran sunuyor musunuz? Sizi kutsallarin isiktaki mirasina ortak olmaya yeterli kilan caniniz Baba’ya tesekkür ediyor mu? Tanri için yeterlisiniz. Tanri isiktir. Ve siz, Tanri için yeterlisiniz. Elbette ki, siz kendiniz tek basiniza yeterli degilsiniz. Ama Mesih’in kimligi ve tamamladigi is araciligi ile yeterlisiniz.
Yeterli kilinmaniz nasil saglandi? Her seyden önce Rabbin yaptigi ise bakacagiz. Ibraniler 2. bölüme dönelim. Gerçegin burada oldukça farkli bir sekilde sunuldugunu anlayacaksiniz. Bu sunum yine de çok önemlidir.”Ama kisa bir süre için meleklerden asagi kilinmis olan Isa’yi Tanri’nin lütfu ile herkes için ölümü tatsin diye çektigi ölüm acisi sonucunda yücelik ve onur taci giydirilmis olarak görüyoruz. Bir çok ogulu yücelige eristirirken onlarin kurtulus öncüsünü acilar ile yetkinlige erdirmesi, her seyi kendisi için ve kendi araciligi ile var eden Tanri’ya uygun düsüyordu. Çünkü hepsi – kutsal kilan da kutsal kilinanlar da – ayni Baba’dandir. Bunun içindir ki, Isa onlara ‘kardesim’ demekten utanmiyor. ‘Adini kardeslerime duyuracagim, toplulugun ortasinda adini ilahiler ile övecegim’ diyor.” (Ibraniler 2:9-12) Tanri pek çok oglu yücelige eristiriyor ve bunun mümkün olmasi için onlarin kurtulus Kaptanini acilar araciligi ile yetkinlige erdiriyor. Kurtulus Kaptani, Mesih’tir. “Kutsal kilan” Isa’dir ve “kutsal kilinanlar” Mesih’e ait olan tüm imanlilardir ve “hepsi” ayni Baba’dandir. Ne oldugunu söylemez. Hiç bir sözcük bunu tanimlayamaz. Ama hepsi de ayni düzene aittirler – bir Baba’dan, bir karakterden, bir aileden. Canin bu gerçege sarilmasi ne kadar harika! Isa Mesih’teki her imanli için “hepsinin bir” oldugu gerçektir.
Sasirtan lütuf! Bu gerçege simsiki sarilin. Isa’da olan bir imanli olarak kutsal kilinan bu topluluktan biri olun. Görkemli gerçek, “hepsi ayni Baba’dandir, birdir, bunun içindir ki, Isa onlara ‘kardeslerim’ demekten utanmiyor. Sizin O’na ‘Kardes’ ya da hatta ‘Agabey’ demeye utanacaginizi umut ediyorum. O, bizi ‘kardesleri’ olarak adlandirmaktan utanmiyor, ama O’nun Rabbimiz oldugunu hatirlayin. Anlamamiz gereken nokta budur. Yuhanna’nin yirminci bölümünde Rab, Meryem’e söyle dedi: “Kardeslerime git ve onlara söyle, benim Babam’in ve sizin Babaniz’in, benim Tanrim ve sizin Tanrinizin yanina çikiyorum.” (Yuhanna 20:17) Meryem gitti ve onlara söyledi ve hepsi bir araya geldiler. Sonra Isa geldi ve ortalarinda durdu ve onlara söyle dedi:”Size esenlik olsun!” Tomas Isa’nin ilk gelisinde onlarla birlikte degildi, ama daha sonra kardesler ona bu görüsmeden söz ettikleri zaman, bir dahaki sefere orada olmak için özen gösterdi ve Rab odaya girdigi zaman, Tomas O’nun Isa oldugunu biliyordu. Ve O’na “Kardesim” degil, “Rabbim ve Tanrim” dedi. Dogru olan budur.
Yeni imanli kardes, O’nun senin Rabbin oldugunu hiç bir zaman unutma. O, bizi, sonsuz lütfu araciligi ile “Kardeslerim” diye adlandirir ve söyle der: “Adini kardeslerime duyurayim, toplulugun ortasinda sana övgüler sunayim.” (Mezmur 22:22) Isa, bize, Tanri’nin önündeki Kendi yerini verir ve sonra kutsal kilinan toplulugun övgülerine öncülük eder.
Tüm bunlarin temelini ve ilk çalismasini Ibraniler 10. bölümde bulacaksiniz. Burada Mesih’in kefaret isi açiklanir: “Tanri’nin bu istegi uyarinca Isa Mesih’in bedeninin ilk ve son kez sunulmasi ile kutsal kilindik.” (Ibraniler 10:10) Bizi kutsal kilan nedir? Rab Isa’nin ölümüdür. Sunakta kutsanmis, lekesiz ve kutsal bu Kurban bizim yerimize sunuldu. Mesih’in Tanri’nin önünde sahip oldugu mükemmel sekilde kabul edilmesinin ve sinirsiz kutsalliginin nedeni O’nun bu tüm itibar, deger ve kutsanmisligindan ötürüdür. Ve O’nun sahip oldugu her sey sizin ve benimdir. O, ölürken bizim yerimize öldü ve bizim yargimizi üstlendi. Böylelikle biz O’nun yasam ve yücelikte sahip oldugu yere sahip olduk. Ah, bu gerçegi kavrayan canin duydugu huzur ne büyüktür. Artik kendime bakmam ve kendimden bir sey beklemem gerekmiyor. Çünkü “O, kutsal kilinanlari sonsuza dek geçerli tek bir kurban ile sonsuza kadar yetkin kildi.” Bu nedenle burada yalnizca kutsal kilinan biri oldugumu degil, ama ayni zamanda sonsuza kadar mükemmel kilindigimi anlarim. Tanri’nin önünde vicdanim mükemmeldir. Tapinan kisinin vicdani, sununun degerinin yansimasi olmalidir. Eger sunu mükemmel degil ise, o zaman tapinan kisinin vicdani rahat olmayacaktir; ama eger sunu mükemmel ise, o zaman tapinan kisinin vicdani huzurlu olacaktir. Eski Antlasma’daki sunular mükemmel degildi, Tanri onlardan hosnut kalmadi ve tapinan kisinin vicdani temizlenmedi. “Vicdanin mükemmel olmasinin” anlami, Tanri’nin tüm isigi benim üzerimde iken, bende hiç bir kusur bulamamasidir. Sunu öylesine mükemmeldir ki, her günahi sonsuza kadar Tanri’nin gözünden silmistir. Bu durum, Isa gelmeden önce mümkün olamazdi. “Çünkü bogalar ile tekelerin kani günahlari ortadan kaldiramaz”, ama artik simdi müjdenin büyük gerçeklerinden biri önümüzdedir: tapinan kisinin vicdaninin durumu, kurbanin sinirsiz degerinin, kisinin vicdanina yansimasidir.
Isa’nin kani Tanri’yi günah ile ilgili olarak sinirsiz bir sekilde yüceltmistir, bu nedenle vicdaninizin bu kan araciligi ile kesinlikle temizlenmesi gereklidir. O’nun sunusu araciligi ile kutsal kilindiniz ve hatta bundan daha fazlasi var; vicdaniniz açisindan mükemmelsiniz. Ibranilerin bu onuncu bölümünde üç güzel sey bulacaksiniz: Tanri’nin istegi, Mesih’in isi, ve Kutsal Ruh’un tanikligi. Bereketimizin içinde Üçlü Birligin aktifligine sahipsiniz. Tanri’nin istegi, bizi, Kendi huzuruna uygun bir sekilde çikartmak idi; Mesih çarmihta, bizim için kefaret ederek görevini yerine getirdi ve bu sekilde Tanri’nin huzurunda durabilmek için uygun hale getirildik; ve Kutsal Ruh yeterli oldugumuza iliskin taniklik etmek için asagi geldi ve söyle dedi:” Onlarin günahlarini ve suçlarini artik anmayacagim.” (Ibraniler 10:17) Sevgili dostum, yalnizca tüm günahlariniz bagislanmadi, Tanri ayni zamanda söyle de der: “Hafizam Golgota’da dökülen kefaret kanindan öylesine etkilendi ki, yalnizca günahlarini bagislamak ile kalmadim, ama ayni zamanda onlari unuttum da.” Eger sizi gücendirdi isem, beni bagislayabilirsiniz, ama bunu asla unutmazsiniz. Iste insan böyledir. Unutmaz. Ancak bir de Tanri’nin nasil davrandigina bakin: Tanri, caniniza derin ve saglam bir sonsuz esenlik vermek istedigi zaman, söyle der: “Onlarin günahlarini ve suçlarini artik anmayacagim.” Ah, bu sözlerin verdigi huzur ne kadar da saglamdir.
Konumsal kutsalligin simdi bir an için deginecegim bir baska özelligi daha mevcuttur. Bu özellik, Tanri’nin Ruhu’nun isleyisidir. Pavlus söyle der: “Ama biz, ey Rabbin sevdigi kardesler, sizler için Tanri’ya her zaman sükran borçluyuz. Çünkü Tanri, Ruh araciligi ile kutsal kilinip gerçege inanarak kurtulmaniz için sizi ta baslangiçtan seçti.” (2. Selanikliler 2:13) Bu sözünü ettigimiz, kan araciligi ile kutsallasma degil, Ruh araciligi ile kutsallasmadir. Simdi burada Kutsal Ruh’un isleyisine sahibiz; Ruh’un, canda, Tanri için ürettigi Tanri için ayrilmak! Ve hiç kuskusuz Ruh tarafindan kutsal kilinmak çok önemli bir gerçektir. 1. Petrus 1:2 ayetinde bir sekilde buna benzer bir ifade ile karsilasirsiniz. “Isa Mesih’in sözünü dinlemeniz ve O’nun kaninin üzerinize serpilmesi için, Baba Tanri’nin öngörüsü uyarinca Ruh tarafindan kutsal kilinarak seçildiniz. “ Burada Tanri’nin Ruhu’nun etkin isleyisini, derin ve gerçek içsel çalismasini görürsünüz. Eger Tanri’nin Ruhu’nun dokunusu olmamis olsa idi, bizler hiç bir zaman bereketlenemezdik. Kutsal Ruh size dokundugu zaman, yasadiginiz ilk etki ne idi? Mutluluk muydu? Hayir, tam aksine. Kutsal Ruh tarafindan günahlari konusunda ikna edilen kisiye bir bakalim; bu kisi acinacak haldedir. Bu kisinin kutsal kilinmasi ile mesgul olmazsiniz, o, gerçege sonra inanacaktir. Bu kisi vaaz verilen bir yere gider, orada Isa’nin sevgisini ve Isa’nin ölümünü ve Isa’nin kaninin onun için döküldügünü duyar. Ansizin hayretle, “Mesih benim gibi zavalli, çaresiz ve kötü bir günahkar için öldü” der. Gerçege iman eder, huzur bulur ve kurtulus bilgisine sahip olur. Iste görmediginiz sey budur. Büyük olasilikla bu kisi size o gece tövbe ettigini söyleyecektir. Ama hayir, aslinda bu kisinin içinde daha önceden Tanri’nin Ruhu çalismaya baslamistir bile. O zaman bu, Tanri’nin Ruhu’nun içimizde yaptigi bir çalismadir. Bize kim oldugumuz gösterilir. Bundan sonra yeni dogumun gerçeklesmesi ve acilari gelir. Ve simdi can artik ögrenmeye baslamistir. Sevgili’de kabul edilmis oldugunun farkina varir ve huzura kavusur.
Kutsallasmanin konumsal görünümü olarak adlandirdigim konu ile ilgili olarak bu kadar bilgi yeterlidir. Bize gerçegin bu görünümünü saglayan lütfu için Tanri’ya övgüler olsun. Can bu sekilde Tanri ile olan iliskisinde temiz kilinir. Konunun uygulamali görünümüne bir baska gece bakacagiz.
Sonsuz çaglar Senin lütfunun
Zenginliklerini beyan edecekler.
Senin Oglun ile birlikte olanlar
Bir oglun sonsuz yerini paylasacaklar.
Simdi görünmüyor olsa da umut ederek huzur buluyoruz.
Çöl yolunda yürürken,
Bizi ölüm gücünün ötesine alacak olan
O’nu bekliyoruz.
Seninle seviniyoruz, sonsuz payimiz
Senin kutsal sevgin.
Senin biricik Oglun gibi,
O’nunla birlikte göklerde parliyoruz.
Ey kutsal Baba, bizi burada,
Sevginin kutsanmis adinda muhafaza et,
Yukaridaki sevince ulasincaya kadar
Senin önünde korkmadan yürüyoruz.
