December 2013

24. Hemû Hat Dayîn

24
HEMÛ HAT DAYÎN

Çarmixkirinkirin, rêbaza mirinê ya herî zalim bû ku heya niha hatibû sêwirandin û ji hêla dewlet ve piştgirî dihat dayîn. Împaratoriya Romayê, vê cezayê mirinê dida sûcdarên herî xirab.

Em nifşa mirov, dema Afirînerê me hat ji bo ziyareta me, me Ew li çarmixê xist û kuşt. 1

“Du sûcdar jî dihatin birin ku bi Îsa re bên îdamkirin. Dema hatin cihê ku jê re TasaSerî 2 têgotin, yek ji sûcdaran danîn hêla rastê yê Îsa û yê din danîn hêla çepê, wisa çarmix kirin.” (Lûka 23:32-33)

HAT ÇARMIXKIRIN!

Çarmixkirin ji bo ku ji qurbanekî re êşa her mezin bidin û cezayê herî xirab a biçûkxistinê bidin, hat sêwirandin. Min heya niha ne fîlm ne jî tabloyek dît an jî dixwaim bibînim ku wê êş û şerma Îsa ya ku li çarmixê dikişand, daye nîşan. Mînak, wênesaz û nivîskarên senaryoyê Îsa her tim di nav qetekî kincan de didin xuyakirin, lê esas rastiya dîrokî ew e ku leşkerên Romayiyan sûcdarên darizandî, bi awayekî sadîst li ser darekî dirêj kirin, girê dan û beriya ku bizmar li dest û piyên wan bidin, kincên wan derxistin û ew tazî kirin.

Mirina li çarmixê şerm û êş dida û mirina qurbanan hêdî hêdî çêdibû.

Îsa ji bo we û ji bo hemû nifşa Adem bi dilxazî li ber vê cezayê –şerm û êş- sekinî. Ev îşkenceya kûr a ku li Îsa dikirin, ji bo ku em cezayê cidî ya ku gunehê me heq dike fam bikin, hat sêwirandin.

Bi sedal sal beriya ku Romayî çarmixkirinê derxistin, pêxember Dawud êşên çarmixê yên Mesîh wiha rave kir:

“Garanên xiraban derdora min dipêçe. Dest û piyên min qul dikin. Ez dikarim hemû hestiyên xwe bijmêrim. Çavên xwe ji min venaqetînin. Kincên min di navbera xwe de par dikin, ji bo wan qure dikşînin… ‘Pişta xwe ta REB, de haydê bila Wî rizgar bike, ku Jê hez dike, bila alîkarî bike!” (Mezmûr 22:16-18,8)

Û pêxember Yeşaya ev pêşagahî da:

“Ji ber ku canê xwe feda kir dê bi dîtinen xwe razî be. Evdê rast ê Reb, piraniya kesên ku Wî qebûl dikin fihil bike, lewrê Wî sûcên wan hingirt ser xwe.” (Yeşaya 53:12)

Li parçeya hilbijartî ya ku ji Mizginiyê hatiye girtin, hûn dikarin diyar bikin ka di bingeha wan pêxemberiyan ku me wê demê xwendin de, çend pêxemberiyên pêkhatî hene.

“Yek ji sûcdaran danîn hêla rastê yê Îsa û yê din danîn hêla çepê, wisa çarmix kirin. Piştre Îsa got, ‘Bavo wan bibexşîne. Lewre nizanin çi dikin.’ Ji ber ku kincên Wî di navbera xwe de pay bikin qure kişandin. Gel li wir sekiniye, dinêrîn ka dê çi bibe. Rêvebir henekên xwe bi Îsa re kirin, ‘Yên din rizgar kirin, ku Mesîhê Xwedê, Bijareyê Xwedê Ew e, bila Xwe jî rizgar bike.’ Leşker jî nêzîk bûn û bi Îsa kenîn.

Piştre yek ji sûcdarên ku hatibû çarmixkirin dijûnan da, ‘Qey tu ne Mesîh î? Dê haydê, Xwe jî me jî rizgar bike.’

Lê sûcdarê din jê re qîr kir. ‘Tirsa Xwedê jî bi te re tune ye? Tu jî heman cezayê dikşînî. Her wiha em wekî mafdar tên cezakirin, em berdêla kirinên xwe distînin. Lê vî zilamî tu xirabî nekir.’

Piştre got, ‘Ya Îsa dema tu serweriya Xwe bigirî, min bi bîr bîne.’

Û Îsa jê re got, ‘Ez ji te re rastiyê bibêjim, tu yê îro bi min re li bihuştê bî.’

Nîvro, dora dozdehan tav tarî bû, heya sisêyan tarîtiyek hat li ser hemû welêt.” (Lûka 23:33-36, 39-45)

KARÊ QEDANDÎ

Bi sedan salan, qurbanên bêhejmar, ji êşa çarmixkirinê re tebat kirin. P.M sala 70yan de beriya ketina Yeruşalimê, leşkerên Romayê rojê pênc sed Cihû li çarmixê dixistin. 3 Hin qurban beriya mirinê, bi rojan li çarmixê bêhiş diman. Îsa beriya mirinê, li gorî yên din kêmtir êş - şeş saet- kêşa. Ya ku êşên Îsa bêhempa dikir çi bû?

Cudahiyeke girîng e ku pêxember êş û mirina Îsa ji berê de didan zanîn. Cudahiyeke din jî –gelek kes dema li çarmixê de bûn xwînên xwe rijandin- ew bû ku tenê xwîna Reb Îsa nuwaze bû. Û niha çîroka ku em dixwînin, der heqê mirina Îsa de dîmeneke din a ku xwedî bêhempayeke dawînî ye, rave dike.

“Nîvro derdora dozdehan de tav tarî bû û heya sisêyan tarîtî hat li ser hemû welêt.” (Lûka 23:44) 4

Îsa sibê saet nehan de li çarmixê hat bizmarkirin. Ji nîvro dozdehan heya saet sisêyan tarîtî hat li ser hemû serzemînê. Çima? Di vê sê saetan de ji çavên dinyayê veşartî, bûyera herî girîng a hemû wextan pêk dihat. Xwedê ji ber ku em di bêdawiyê de bi gunehê xwe re mijûl nebin, niha li gunehê me ango di nav demê de dinêrî.

Di van saetên ku tarîtiya sersirûştî serwer bû, Xwedê li ser Kurê xwe yê yekane û rast cezayê kûr û bêdawî ya gunehên me bar dikir. Ji ber vê armancê bû ku Kurê Xwedê ji goşt û xwînê pêk dihat.

“Ew qurban e ku gunehên me, ne tenê gunehên me, gunehê hemû dinyayê dide bexşandin [pêşkêşiya gunehê ku xezebê Xwedê dikêşe hundirê xwe].” (Yuhannayê 1. 2:2)

Hefsed sal berê pêxember Yeşaya bûyera van deman ji berê de dabû zanîn:

“Ji ber serhildanên me bedena Wî hat qulkirin, ji ber sûcên me Wî tehde kişand. Cezayê ku ji bo selametiya me hewce bû, jê re hat dayîn. Me bi birînên Wî şîfa dît. Reb cezayê me hemûyan li ser Wî bar kir… Wekî berxikekî ji bo şerjêkirinê ew birin… Reb pelixandina Wî rast dît, xwest bila biêşe. Ku canê xwe wekî pêşkêşiya sûcê pêşkêş bike… ji ber ku canê xwe feda kir, dê bi dîtinên xwe razî be. Bi rêya daxwaza Reb, Evdê Wî yê rast, dê piraniya wan kesên ku ew qebûl kirin , fihil bike.” (Yeşaya 53:5-7, 10-11)

Di dema van saetên çarmixê ku gerdûn ji hêla tarîtiyê ve hatibû dorpêçkirin de, REB qirêjî û cezayê gunehên me  danî ser Kurê Xwe yê dilxaz û bêguneh. Em ê tu car baş fam nekin ka navbera Bav û Kur de çi derbas bû, lê tişta yeqîn ev e: bûyera ku pêk hat, bûyera herî mezin a hemû deman bû.

TENA SERÊ XWE

Dema tarîtiya reş serzemînê pêça, “Îsa bi dengekî bilind got, ‘Eli, Eli, lema şevaktani?’ ango, ‘Xwedê, Xwedê te çima ez terk kirim?’” (Matta 27:46)

Îsa dema li çarmixê bû çima bi feryadeke ku dilê mirov dişewitand, qîr kir? Bi vî awayî qîr kir, lewre Xwedê Ew tenê hişt ku cezayê gunehê bikêşe.

Îsa ji bo her kesî, êşa sê asta veqetînê ya ku guneh bû sedem, kêşa.

  • Mirina ruhî ceriband. Xwedayê ser esmanan Rûyê xwe yê pîroz ji Kurê xwe yê li serzemînê da aliyekî. Lewre guneha hemû nifşa mirov dabû Wî.
  • Ji mirina fîzîkî derbas bû. Îsa dema bi daxwaza xwe mir, Ruh û Canê Wî ji Bedena Wî veqetiyan.
  • Di heman demê de mirina duyemîn jî dît. Ji bo we û ji bo min êşa dojehê kêşa.

Dojeh ew cihê tarî ye ku Xwedê terka wê kiriye û her kes li wir tena serê xwe hatine hiştin.  Dojeh ji tiştên baş bêpar maye. Cihekî wisa ye ku ji Hebûn û hezkirina Bavê Esmanî cuda bûye. Dema Kurê Bêdawî li çarmixê bû, di bêdawiyê de cara yekem û dawîn ji Bavê Bêdawî veqetiya. Ji ber ku em tu car vê veqetîna xirab nejîn, Wî jê re tebat kir.

Berxikê pîroz ê Xwedê, bû Barkêşê-Gunehê me: ket şûna me.Wî şerm, êş, sitrû û bizmaran qebûl kir û hemû giraniya laneta gunehê avê ser milê xwe. Li qurbangeha çarmixê de ji bo gunehê bû “pêşkêşiyekî şewitinê” yê tam û dawînî. 5

DI NAV ÇEND SAETAN DE DOJEH?

Îsa dojeha me girt.

Mirovekî çawa dikarîbû cezayê hemû mirovahiyê bidaya? Îsa çawa dikarîbû di nav çend saetan de êşa bêdawîtiya ku bi ceza re tijî ye, bikêşa?

Sedema van kirinên Wî, ji ber Kîbûna Wî bû.

Ji ber Nasnameya Wî ne hewce bû heta hetayê cezayê me yê divabû me bikêşa, bikêşanda. Tu deynê-gunehê yê kurê Xwedê yê bêdawî yê ku divabû Bixwe bidaya, tune bû. Û di heman demê de Ew wekî me bi demê re ne gîrêdayî bû.

Ew ji ber nasnameya xwe, di nav demeke bisînor de xwedî qudreteke wisa bû ku dikarîbû “ji bo her kesî mirin tam bikira.” (Îbranî 2:9)

Reb Xweda çawa ku ji bo afirandina cîhana me ya tevlihev hewcedariya demê nebû (digel ku xwest dinyayê nav şeş rojan de biafirîne), bi heman awayî ji bo rizgarkirina însanan jî hewceriya demeke diyarkirî nebû (digel ku xwest li çarmixê şeş saet bimîne).

Ji bo Xwedê wext wekî tu tiştê ye.

“Ji ezelîtî û heya bêdawîtiyê Xwedê tu yî!... lewre ji bo te hezar sal wekî rojeke derbasbûyî ye, wekî nobeta şevekê [wekî peywira panêrkî ya çend saetan] ye. (Mezmûr 90:1,4)

“QEDIYA!”

Piştre Îsa zanî ku her tişt qediya û ji bo ku Nivîsa Pîroz pêk bê got, ‘Ez tî me!’ Li wir kasikekê hebû ku bi şeraba tirş dagirtîbû. Singêrekî ku xistibûn nav şerabê, li çiqla catirê xist û dirêjî devê Wî kir. Îsa dema şerab tam kir got, ‘Qediya!’ û sitûyê xwe xwar kir, ruhê xwe teslîm kir.” (Yuhanna 19:28-30)

Îsa beriya mirina xwe, ev daxuyanî da:

“Qediya!”

Ev biwêj ji peyveke Grekî ya ‘Tetelestai.’ Hatiye wergerandin. Ev biwêj di cîhana xebat a Romayê pir dihat bikaranîn. ji bo nîşankirina wedandina deynekî dihat bikaranîn. Hin makbûzên kevn ên ku li ser ‘tetelestai’ dinivîse, hatine dîtin, wateya wê “hemû hat dayîn”e.

Biwêja telestaiyê, di heman demê de ji bo qedandina peywirê bide zanîn dihat bikaranîn. Dema xizmetkarekî li kesê ku ew ji bo peywirekê şandibû vegere û rapor bide, peyva ‘Tetelestai’ ya ku dihat wateya ‘Pêywir pêk hat.’ digot.

Nivîskarên din ên Mizginiyê jî cih dane heman qeydê. “Îsa bi dengekî bilind qîr kir û nefesa xwe ya dawî da.” (Markos 15:37)

Ev biwêj qîrîna serkeftinê bû!

Sembol û pêxemberiyên ku Berxikê Xwedê nîşan didan, pêk hatibûn.

Îsa gunehaku lanet jê re bibû sedem, bi awayekî bandorker têk biribû. Ji bo ku nifşa qirêj, kanc, lanetkirî ya Adem rizgar bike, fidyeya ku Xwedê xwestibû dabû. Xwezaya biedalet a Xwedê û xezeba Wî ya li hemberî gunehê, bi temamî hatibû ragirtin. Zagonên wan pêk hatibûn.

Qediya! Hemû deyn hat dayîn! Peywir bi awayekî serkeftî pêk hat!

“Hûn ji jiyana xwe ya vala ji ber tiştên vala yên wekî zêr an jî zîv nefilitîn, ji ber xwîna hêja ya Mesîh a ku dişibe berxikeke bêguneh û paqij, filitîn. Mesîhê ku beriya afirandina dinyayê tê zanîn, di dawiya serdeman de ji bo kêrî we derket holê.” (Petrûsê 1., 1:18-20)

Bi sedsalan ji bimilyonan heywanên paqij xwîn herikîbû. Lê niha xwîna Îsa Bixwe ji bedena wî ya ji gunehê azad rijiyabû.

“Xwîna Îsa Mesîh a ku bi awayekî bêsînor hêja ye” dê gunehê tenê ji bo demekê nepêçaya. Dê qeyda gunehê heta hetayê jê bibira.

Ev mizginiya peymana pêşîn a Xwedê bû ku ji berê de dabû zanîn.

‘Rojên ku ez ê peymaneke nû çêkim, tên’ dibêje Reb… ez ê sûcên wan bibexşînim û êdî gunehên wan bi bîr neynim. (Yeremya 31:31,34)

Piştre Nivîsên Pîroz ên Peymana Nû ev agahî dide: “Xwedê bi gotina Peymaneke Nû, ya pêşîn kevn hesibandiye.’ (Îbranî 8:13) Dê êdî hewcedarî bi pêşkêşiyên gunehê nemaya. Pêşkêşkirina heywanên qurbankirî yên qurbangehê, bi rêya mirina Mesîh a li çarmixê ji holê rabûye û hatibû betalkirin.

REB Xweda çawa ku qurbana xwe ya pêşîn (roja ku Adem û Hewa guneh kirin) pêk anî, dîsa bi heman awayî qurbana xwînê ya dawî  jî Bixwe peyda kiribû.

Wekî ku Brahîm ji berê de dabû zanîn, Xwedê ‘berxika ji bo pêşkêşiya şewitandinê Bixwe peyda kiriye.’ (Afirîn 22:8)

Xwedayê ku kurê Brahîm texsîr kiriye, “Kurê xwe yê heq jî texsîr nekiriye, Ew ji bo me hemûyan teslîmê mirinê kiriye.” (Romayî 8:32)

Xwîna rijayî ya Îsa, zagona guneh û mirinê ragirt û zagona qurbanê pêk anî.”

Qîrîna Reb Îsa ya ‘Qediya!’ ne tişteke metelhiştî ye.

PERDEYA ÇIRANDÎ

Piştî ku Îsa qîr kir û got, ‘Qediya!’ çi qewimî?

“Û Îsa bi dengekî bilind qîr kir û nefesa xwe ya dawî da. Wê demê perdeya perestgehê ji jor heya binî bû du qet.” (Markos 15:37-38)

Dîrokvanên kevn dinivîsin ku perdeya perestgeyê bi qasî kefa destê mirov sitûr e û didin zanîn ku ji bo dorpêçkirina perdeyê pêdivî bi 300 zilaman heye û pir giran e. 6

Sedema ku ev perdeya sitûr û giran kir du qet çi bû? Dema em vegerin beşa 21an, em ê li wir bînin bîra xwe ku Xwedê ferman kiriye bila vê perdeya ku ji bo gelê Wî taybet e ewil li konê û piştre li perestgehê bialiqînin. Perde mirov li derveyî wî cihê hundirîn –Cihê Herî Pîroz- ê ku Xwedê roniya Hebûna xwe ya ku çavê mirov kor dike lê bi cih kiribû, dihişt. Ev perdeya ku bi tayên lacîwerd, mor û sor hatibû honandin, Kurê yekane yê Xwedê yê ku dê ji Esmanan bihata Erdê, sembolîze dikir. Peywira wê ya din jî ew bû ku dianî bîra gunehkaran ku ji Afirînerê xwe yê pîroz cuda bûn. Tenê ji kesên ku pîvana rastiya nuwaze ya Xwedê pêk dianîn re destûra têketina avahiya bêdawî ya Xwedê dihat dayîn.

Salê carekê – Roja Kefaretê- ji kahînê sereke yê ku bi taybetî hatiye meshkirin re destûr dihat dayîn ku ji perdê derbas bibe û têkeve Cihê Herî Pîroz. Yek rêya ku kahînê sereke bê wendabûn biçe Huzûra Xwedê ew bû ku di nav kasikekê de xwîna bizineke qurbankirî (ya ku xwîna Mesîh a rijiyayî sembolîze dike) tev xwe bihere. Di heman demê de divabû kahînê sereke kinceke dirêj a ji ketenê (ya ku rastiya Îsa sembolîze dike) li xwe ke. Kahîne sereke piştî ku têkeve Cihê Herî Pîroz, divabû vê xwînê hef caran (sembolîzekirina tevahiyê) li ser Devgirê Bexşandinê yê Sandoqa Peymanê reşanda. Di nav sandoqê de Zagona Xweda ya ku hemû gunehkaran mehkûmî mirinê dikir, hebû. Lê Xwedê rehm li gunehkaran kir û destûr da ku li şûna wan bila heywanekî bêguneh bimire.

Bi panzdeh sedsalan, perde şahidî kir ku bêyî xwîna Mesîh a herikî ya ji bo pîroziya Xwedê, ji bo gunehê kefareteke mayînde ne mumkin e.

Tenê bêgunehê Xwedê, Yê Bijartî ku perde sembolîze dikir, dikarîbû heqê gunehê bi temamî bidaya. Xwedê ji ber vê dema wext qediya, Kurê xwe yê heq û yekane şand ku bila jiyaneke bi awayekî nuwaze îteatê zagonên Wî dike bidomîne û bila heqê cezayê nifşa Adem a ku guh neda zagonê bi dilxazî û bi xwîna xwe bide.

Wê demê kê perdeya perestgehê ji jor heya binî çirand? Xwedê çirand. Bav Xweda bi vê çalakiya xwe ji peyva Kurê xwe ya ‘Qediya!’ re ‘Amîn!’ got. 7

Xwedê razî bû.

ÊDÎ PÊDIVÎ BI QURBANÊN GUNEHÊ TUNE BÛ

Dema Îsa li çarmixê qurban bû, kefaret (bexşandina gunehê û bi Xwedê re lihevhatin) pêk hatibû. Qurbana Nuwaze ya ku Ket Şûna me, ji bo guneha dinyayê bi dilxwazî Xwîna xwe rijand.

Êdî gelê Xwedê dê neketiya tengesiya ku her sal qurban pêşkêş dikirin.

Êdî Xwedê dê merasîmên perestgehê an jî kahînên sereke nexwesta.

Qurbana pêşîn û dawîn hatibû pêşkêşkirin. Rastiya li pişt sî û sembolan axivîbû: ‘Qediya!’ 8

Xwedê Bixwe ji kesên ku bawer dikin re wiha dibêje:

“‘Ez ê êdî guneh û sûcên wan bi bîr neynim.’ Dema ev bên bexşandin, êdî pêdivî bi pêşkêşiyê tune ye ji bo gunehê. Ji ber vê ya birayên min, bi saya xwîna Îsa êdî em diwêrin ji perdeyê, ango ji rêya nû û zindî ya ku di bedena xwe de ji me re vekir têkevin cihê pîroz. Kahînê me yê mezin heye ku ji mala Xwedê berpirsiyar e. Naxwe, bi ewledariya îmanê, em jidil nêzî Xwedê bibin.” (Îbranî 10:17-22)

MIR

Dema Îsa mir, ne tenê perdeya perestgehê bû du qet, di heman demê de erd hejiya û qelebalixa ku tirsa reviya û belav bû:

“Sitvan û leşkerên ku li benda Îsa bûn, dema zelzele û bûyerên din dîtin pir tirsiyan. ‘Bi rastî jî ev Kurê Xwedê bû’ gotin.” (Matta 27:54)

Piştre leşkerekî Romayî, ji ber ku jê bawer be ku Îsa bi rastî jî miriye, nîzeyek xist tenişta Îsa. ji tenişta Îsa xwîn û av herikî. Ev rewş delîleke tibî bû ku miribû. Çalakiya vê leşkera Romayî di heman demê de gelek pêxemberiyên din pêk anî.

HAT VEŞARTIN

“Berêvarê Atamatyayîyek dewlemend ê bi navê Yusuf hat. Ew jî xwendekarekî Îsa bû. Çû cem Pilatus û termê Îsa xwest. Pilatus jî ferman da ku bila bidinê. Yusuf term girt, bi cawa keten a paqij pêça, xist nav gora Wî ya nû ku bi qewartia zinêr dabû çêkirin. Kevirekî mezin gindirand ber gorê û çû.” (Matta 27:57-60)

Pêxember Yeşaya ji berê de dabû zanîn ku gora Mesîh “dema bimire dê li cem ya dewlemend be” (Yeşaya 53:9) plana Xwedê bi hemû hurgûliyên xwe pêk dihat. Digel vê, xwendekarên Îsa hê ev plan fam nekir. Bi rastî jî jê bawer kiribûn kû Îsa Mesîh bû ku dê li serzemînê kraltiya xwe çêkira, lê dema mirina Wî dîtin, destûr dan ku hêviyên wan jî bi Wî re bimire. Efendî û Hevalê wan ê delal ê ku mucîze dikirin, hatibû kuştin û veşartin.

Her tişt qediya bû, an jî ew wisa difikirîn.

Xwendekarên Îsa wehda Wî ya ku dê roja sêyemîn vegerei ji bîr kiribûn, lê digel vê çi ecêb e ku, rêberên dînî yên ku mirina Wî sêwirandibûn, wehda wî ji bîr nekiribûn.

“Kahînên sereke û Ferîsî li ber Pilatus civiyan,‘Begê me,’ gotin, Em tînin bîra xwe ku Ew ê xapînok,  hê dema dijiya digot, ‘Ez ê sê roj piştî mirina xwe vejîm.’ Ji ber vê ferman bide ku heya roja sêyemîn bila gora Wîbê kontrolkirin. Hekena dê xwendekarên Wî bên, termê Wî bidizin û gel re bêjin, ‘Ji mirinê vejiya.’ Xapandina dawîdê ji ya berê xirabtir e.’ Pilatus ji wan re got, ‘leşkeran tev xwebiherin û herin, çawa dixwazin wisa biparêzin.’ Ew jî bi leşkeran re çûn, kêvir mor kir û parast.” (Matta 27:62-66)

Deriyê kevir ê gora sar a ku termê Îsa tê de radiket, hat morkirin. Leşkerên bi çek ên Romayî li derdora gorê nobet girtin û ew parastin.

Piştre sibeha Yekşemê hat!

1. Ku we hê beşên 8-9 û 16-17 ên YEK XWEDA YEK PEYAM bi temamî tênegihiştiye, dibe ev biwêj ji we re wekî çêr xuya be. Min bihîst ku hin kes bi tinazî ev dipirsin: “Wê demê dema ‘Xwedê’ di malzaroka bakîreyekê û li çarmixê bû, kî bi gerdûnê eleqedar dibû?” Ev pirs dide nîşan ku der heqê Nivîsên Pîroz û Xwedayê ku ew dan de nêrîneke biqusûr heye. “Îsa ji wan re bersiv da, ‘Ji ber ku hûn Nivîsên Pîroz û quweta Xwedê nizanin, hûn dixelitin.’ (Matta 22:29). Ji ber ku Xwedê her tim wekî yekîtiya-sêmend a yekbûyî hebû, ne pirsgirêk e ku di heman demê de hem li serzemînê hem jî li esmên be. Ger tav dema nav valahiya navbera stêrk û gerestêrkan de ye û di heman demê de germahî û roniya wê li serzemînê bi me re ye, Afirînerê vê tavê jî çima di heman demê de hem li esmên hem jî li serzemînê nebe?

2. Kranion peyvekeGrekî ye û beramberê peyva Golgotayê Îbrankî ye, wateya wê cihê qoqê serî ye (Matta 27:33; Markos 15:22; Yuhanna 19:17). Ev gira ku Îsa lê hat çarmixkirin, li derveyî Yeruşalima kevn e û wekî qoqê serî yê tazî bajêr dorpêç dike, ev gir parçeyeke wî çiyê ye ku Brahîm lê li şûna kurê xwe beranekî pêşkêş kir.

3. Dîrokvan Josephus, der heqê hin bûyerên ku beriya ketina Yeruşalimê ya P.M. di sala 70an de, ev nivîsîn: “Leşkerên Romayî her roj pênc sed Cihû girtin; na, carinan zêdetir Cihû girtin… leşker Cihûyên ku bi xezeb û rik digirtin li çarmixê bizmar dikirin, yekî bi awayekî, yê din bi awayekî cuda û hemûyan dû hev li çarmixê bizmar kirin; yên ku hatin çarmixkirin ew qas pir bûn ku, ne ji bo çarmixan ne jî ji bo bedenên ku dê bihatana çarmixkirin cih tune bû.” Josephus di heman demê de nivîsî, “ewil hatim qamçîkirin û piştre bi îşkeceyên cihêreng tehde dîtin” (Josephus, Antiquities 11:1, rûpel 563)

4. Cihû zemên ji saet 6.00ê sibê û pê ve hesêb dikirin. “Dema Îsa li çarmixê xistin saet neh bû (6.00+3 saet=9.00), û nîvro saet ji dozdehan (saeta şeşemîn) heya sêyan (saeta nehemîn) tarîtî hat li ser hemû welêt.” (Markos 15:25, 33)

5. Afirîn 8:20; 22:2-8; Ji Misirê Derketin 29:18. Biwêja “pêşkêşa şewitînê”, di Peymana Kevn de 169 car derbas dibe. Îsa bû ji bo gunehê bû pêşkêşa şewitînê ya dawî. Markos 12:33; Îbranî 10:6-14. Nîşe: Dema Reb Îsa li çarmixê aliqî bû, ji bo ku fam bikin ka Xwedê çima pişta xwe da Wî Yeşaya 53 û Mezmûr 22 bixwînin. Dawud di heman Mezmûrê de ji berê de da zanîn ku dê Mesîh bigota, ‘Xwedayê min, Xwedayê min, Te çima ez terk kirim?’ (Mezmûr 22:1), Dawud ji me re vedibêje ka Xwedê çima pişta xwe da Kurê xwe. “Tu pîroz î!” (Mezmûr 22:3). Xwedê nekarî li Îsa binêre, lewre pîroziya Wî serasa ye û “nikare li xirabiyê binêre” (Habakkuk 1:13). Di van saetên ku tarîtî hukm dikir de, Xwedayê Benîademê bêguneh wekî ku Ew e yê gunehkar, dema li Wî didan li cihê xiraban, êşa ku divabû ew bikêşana, dikêşa. Îsayê Berxikê pîroz ê Xweda, (bêyî gunehkarekî) bû Hilgirê gunehê. Nivîskarekî stranan vê bûyerê pir xweş anîbû zimên: “Ev çi sireke mezin e! Yê nemir dimire! Kî dikare vê plana Wî ya ecêb fam bike?” (“Hezkirina Metelhişt”, Charles Welsey, 1707-1788)

6. Edesheim, Alfred. The Life and Times of Jesus the Massiah. 1883, rûpel 614.

7. Beşên Îbranî 9-10 bixwînin. Nîşe: Wekî ku di YEK XWEDA YEK PEYAMê de hatiye diyarkirin, bilindahiya Xwedê ya ku demekê li Cihê Herî Pîroz ê kon û perestgehê cih girtibû êdî ne li pişt perdê bû. Bilindahiya Xwedê niha di Îsa de bû.

8. Yuhanna 19:30-37

Kurmanji English Chapter Title : 

24. Paid in Full

25. Mirin Têk çû

25
MIRIN TÊK ÇÛ
 

Nivîsên Pîroz, dibêjin Adem “miriye” ( Afirîn 5:5) û bi vî awayî çîroka wî ya rûkala dinyayê bi dawî dibe. Heman tişt ji bo nîjada Adem mirov dikare bibêje. Di beşa pêncemîn ya pirtûka Afirînerê de gorîçeyên wan jî dinivîsînin:

“û ew mir

...ew mir

...ew mir

...ew mir

...ew mir.”

Dîroka jin û mêrên ku bi nexweşiya gunehan ketiye wisa ye. Jiyan, mirin û hatin definandin. Ev rewşa ji bo hemû mirovên hevçax û qirnan bi berdewamî mirov dikare bibêje.

Balam çîroka mesîh di gorekê de neqediya!

GORA VALA

“Hefteya piştî Roja Şabatê di berbanga rojê de Meryema Mecdeli û Meryema din çûn serdana gorê. Ji nişkave zelzeleyek çêbû. Melayketekî reb ji esmanan daket çû ser gorê, kevir da hêlekê û li ser rûnişt. Dîmena wî mîna birûskê lê kincên wî mîna berfê simspî bûn. Nobedar ji tirsan ricifîn, piştre jî mîna miriyan gotin tirp û ketin erdê.

Milyaket wiha bang li jinan kir:‘Netirsin ez dizanim hûn li Îsayê ku hatiye çarmixkirin digerin. Ew ne li vir e; weke ku digot vejiya. Werin cihê ku lê raketiye bibînin. Zû herin ji şagirtên wî re wiha bêji:‘Îsa ji mirinê vejiya. Berî we diçe Celîleyê, hûn ê Wî li wir bibînin.’ Niha va min ji we re ev got.

Jin bi tirs û kêfxweşiyeke mezin ji gorê bi dûr ketin; bi bazdan çûn xeberê bidin şagirtên Îsa. Îsa ji nişka ve derket pêşiya wan. Got, ‘silav’.

Nêzîkî Îsa bûn xwe avêtin ber lingên wî û rajerî jê re kirin. Wê gavê Îsa ji wan re got, ‘netirsin’. Biçin xeberê bidin birayên min. Bila herin Celileyê, wê min wir bibînin.” (Matta 28:1-7)

Mirinê nikarîbû Mesîh dîl bigirta. ji ber ku tu gunehê Îsa tune bû, Xwedê ew ji mirinê vejand. Îsa tenê bi dayîna cezayê gunehên dinyayê nema, bi xêra wî cezayî serfiraz bû. Wî mirin bixwe têk bir!

Divê ku Şeytan û cin rikrikî bin û ji tirsan lerizîbin.

Rêberên olî ji eyarê xwe derketin û ji ser xwe çûn.

“Jin [yên ku beriya niha bi keliyekê Rebên xwe yên vejiyabû dîtibûn] hê di rê de bûn hin leşkerên nobedar xwe gihandin bajêr tiştên ku qewimîne ji serkahîn re ragihandin. Hemû serkahîn bi pêşiyan re civiyane piştî şewr û mişêwra xwe pereyekî zêde dane leşkeran û gotin: ‘Hûn ê wiha bêjin: ‘Şagirtên Wî bi şev hatin dema em di xew de bûn cendekê dizîn birin!’ ger ev agahî bi berguhê Walî bikeve em ê li ber wî bigerin wî aş bikin û nehêlin zerar bigihije we.’ Bi vî awayî leşketan pere stendin û bi awayê ku ji wan re hatibû gotin, kirin. Ew gotegot hê jî di nav Cihûyan de tê qalkirin.” (Matta 28:11-15)

Dijminên Îsa dizanîbûn gor vala ye. ji bo ku rastiyê veşêrin şaş mabûn, nizanîbûn wê çi bikirina. Ne dixwextin mirov bizanibin mirovê ku kuştine vejiyaye.

MIRIN TÊKÇÛ

Xwedê, li Baxçeyê Adenê Adem di derbarê ku bêîtaetiyê li ber regezê ku Xwedê diyar kiribû bike “teqez wê bê kuştin”hişyar kiribû. Bersiva Şeytên dijberê bersiva Xwedê bû: “Teqez tu yê neyê kuştin!”  û bi berdewamî û hemû benîadem ji riya mirin û têkçûnê ve arasteyî berjêr kir. Mirinê bi hezaran salan jin, mêr û zarok nav lepên xwe yên xedar û bêrehm de gîrt. Piştre Kurê Xwedê lingê xwe li ber lingê mirinê xist û ew têkbir û riya ku dihere ber bi jiyana ebedî ve vekir.

“Her kes çawa di Adem de dimire, her kes di Mesîh de jî digihije jiyanê.” (Korîntiyên 2. 15:22)

Duh, xanimeke cîrana me ya pîr ji min re got, ‘Di jiyanê de tiştê ku herî zêde ez jê ditirsim mirin e.’ Ez gelek kêfxweş im ji ber ku min behsa ew Kesê Ebedî yê ku miriye û piştre dîsa vejiyaye kiriye!

“Zarokên ku Xwedê dane Wî ji ber ku ji goşt û xwînê Îsa ji bo ku yê ku xwedayê hêza mirinê, yanî Îblîs bi rêya mirinê bêkartek bike xwe mîna wan xist halê mirovan. Ev yek ji bo yên ji tirsan mirine di hemû jiyan xwe bila koletî derbas dikin azad bibin, kir.” (Îbranî 2:14-15)

Ka em wiha bihesibînin Îsa tenê bi rêya gunehê me de mir. Lê ji mirinê venejiya. Wê demê hê jî mirin bûya mîna tiştekê ku em jê ditirsin.

Reb Îsa bi têkbirina mirinê re destnîşan kir ku ew ji çeka herî bi hêz ya Şeytên û dijminê ku herî zêde mirov jê ditirse mezintir e. Ji ber ku Îsa mirin têkbiriye. Yên ku baweriya xwe bi wî anîne, ne di vê jiyanê de ne jî an jî di jiyana din de tiştekî ku jê bitirsin tune ye.

Peyama Xwedê gelek eşkere ye. ger hûn Kurê Xwedê yê ku derbasî şûna we bû ye û di çarmixê de êş kişandiye û miriye û piştî mirina xwe di roja sêyemîn de vejiyaye bawer bin, ew ê we ji desthilatdariya fetîsok a mirinê azad bike û wê jiyana ebedî bide we.

Mizgîniya ku Xwedê daya dinyayê ku ji hêla guneh ve hatiye dîl kirin ev e.

“Li gorî Nivîsên Pîroz, Mesîh di ber gunehên me de mir... Hat definandin û li gorî Nivîsên Pîroz roja sêyemîn ji mirinê vejiya.” (Korîntiyên 1., 15:3-4)

Îsa Mesîh, ji hemû kesên bawermend re wiha dibêje:

“Ji ber ku ez dijîm hûn ê jî bijîn… metirse! Yê ewil û yê dawî ez im. Ez miribûm, lê belê di bêdawiyê de ez zindî me. Amîn. Mifteya mirinê û warê miriyan di destê min de ye.” (Yuhanna 14:19; Wehî 1:17-18)

ŞEYTAN TÊKÇÛ

Îsa dema ku ket herêma mirinê û piştî sê rojan ji wê herêmê derket, derbasî cihên bilind yê qada şer bû; serfirazî awantaja wî ya ku wê qet jê derbernedaya bû. Şeytan dijminekî têkçûyî ye. Ew û cinên wî digel ku hevşikestî di şer de dikoşin jî dê qet şer qezenc nekin.

Hûn fam dikin ne wisa bê ka çawa pêxemberiya ku Xweda di roja ku Adem û Hewa li Baxçeyê Adenê gunehkar bibûn diyar kiribû, cih tîne? Wekî ku Xwedê xoz û ahd kiriye “Ezbeta Jinê (Îsa) ji hêla mar ve hat birîndarkirin. Lê di esasê xwe de ev birîn bobelata ku wê bê serê Şeytên morkirin.

“Kurê Xwedê bo kirinên Îblîs bi dawî bike derket holê.” (1. Yuhanna 3:8)

Îsa bi mirin, definandin û vejîna xwe bi gotina “…tu yê vegerî axê” (Afirîn 3:19) di ser ew laneta ku tê dest nîşankirin serfirazî bi dest xist.

Şeytên bi hezaran salan mirina nîjada mirî ya Adem dîsa vedigerand bi axê, ew pêvajoya mirinê ku dirizand biçûk dît û henekê xwe pê kir. Lê belê niha li dijberî wî yekî ku bedena wî venedigeriya axê hebû!

Bedena Wî di gorê de gelo çima neriziya?

Karteka mirinê li ser Wî tune bû, ji ber ku ew yê bêguneh bû. Beriya niha bi hezar salî pêxwmber Dawud ev bang kiribû.

“Tu yê nehêlî evdê te yê dilsoz birize.” (Mezmûr 16:10)

Yê pîroz, Şeytan û mirin bo me têk bir.

DELÎL

Delîlên derbarê vejîna Îsa de pir in û ev delîl bi têra xwe mirov qanih dikin. 1

Gor vala bû.

Cendek li tu derê nehat dîtin.

Evilî jin bûn şahid ku gor vala ye. daxuyaniya Milyaket bihîstin. Îsa bi awayekî zindî dîtin. Dest Wî dan û bi Wî re axivîn. Ger qeydên Mizgîniya ne rasteqîn bûna û qelp bûna ew zilamên ku Mizgînî nivîsandine li gorî wê dê di her warî de ewilî rê bidina jinan?

Bi belgeyan hatiye îspatkirin piştî ku Îsa vejiyaye ji hêla gelek kesan ve hatiye dîtin. Di dehan salên piştî bûyera vejînê de bi sedan şahid wê bibin şahid ku bi Mesîhê vejiyaye re meşiyane û bi Wî re axivîne.

Şagirtên Îsa dîtibûn ku êş kişandiye û miriye. Xeyalên şikestî bibûn. Ji ber ku fikreke wan ya xelet ku Mesîh we qet nemire nebû hêviyan wan şikestibûn. Bi tirs û bi newêrekî vegeriyabûn malên xwe.

Piştre tiştek bû. Îsa bi awayekî zindî dîtin.

Ji nişka ve hate bîra wan ku Îsa ji wan re gotibû ew ê bê çarmixkirin û piştî sê rojan jî dê vejî. 2 Dawiya dawî fam kirin ku gotinên pêxemberan tê çi maneyê.

Ew şagirtên ku ewlî bi tirs tevgeriyan niha bûne şahidên wêrek yên Mesîh. Piştî vejîna Îsa bi demeke kin Petrûsê aqlê wî tevlihev bibû û tirsiyabû li kolanên Yerûşalim yên dijmin ji kesên ku plan kiribûn Îsa bê çarmixkirin re ev daxuyanî da.

“We yê Pîroz û adil red kir... We Serokê jiyanê kuşt, lê Xwedê Ew ji mirinê vejand. Em şahidê vê yekê ne... Niha lo birano, hûn jî mîna rêvebirên xwe ji ber nezaniyê wisa tevdigerin. Lêbelê Xwedayê ku bi devê hemû pêxember ragihandibû ku ew ê Mesîh êşê bikşîne soza xwe bi vî awayî pêk aniye.Ji ber ku wiha ye ji bo ku hûn ji hemû gunehên xwe pak bibin tobe bikin û ji hemû gunehên xwe pak bibin, tobe bikin û li Xwedayê xwe vegerin.” (Karên Qasidan 3:14-19)

Ji bo şagirtên Îsa ku tu zehmetiyên ku ji bo yê ku jiyana ebedî dabû wan nekêşandana tûnebû.

Şagirtên Mesîh (di heman demê de wekî Xirîstiyan jî tên bi navkirin 3) ji bo ku li ser navê Îsayê Reb bûne şahidên wêrek qerf li wan hatine kirin, avêtine hepsê û hatine tajangkirin, heta gelek ji wan hatine kuştin. Petrûs êşkence xwariye û li gorî zanînên dîrokî yên dinyewî di encamê de serserkî hatiye çermixkirin. Lê belê Petrûs dîsa jî li gel şagirtên din ji ber ku dizanîbû Rizgarker û Rebê wan mirin û dojek têkbiriye, hemû wê lêdana êşkenceyê bi kêfxweşî qebûl kirin. 4

Wan dizanîbû Xwedê bexşandin, rastî û jiyana ebedî daye wan. Mirinê êdî wan neditirsand. Ji ber ku dizanîbûn dema ku bedena wan ya fîzîkî bimire giyan û canê ebedî wê li bihuştê ‘bi Rebê wan re be.’ (Korîntiyên 2., 5:8)

Niha tu tiştî nikarîbû ew bitirsanda. Peyameke wan ya ku ji dinyayê re ragihînin hebû, ev peyam ji bo wan ji jiyana wan girîngtir bû.

Li jêr ez dixwazim bê ka şopînerekî Mesîh çawa ji girseya qerfkar û şikbar ya bajarê Atînatê kevn peyama xwe ya ragihandiye bi dawî kiriye.

“Xwedê niha li her derê tobekirina her kesî emir dike, ji ber ku bi rêya yê ku tayînî dinyayê kiriye roja ku ewê darizîne tespît kiriye. Bi vejandina wî Kesî ji mirinê, ev yek ji her kesî re teqez kiriye.” (Karên Qasidan 17:30-31)

Encama peyama Pavlûs eşkere û basît bû: Tobe bikin. Êdî bes bifikirin ku hûn ê ji daraza teqez ya Xwedê xelas bibin. Ji bedêla wê jî bi Rizgarkerê xwe yê di rêya gunehên we de Xwîna xwe rijandiye û ji mirinê vejiyaye, bawer bibin.

DELÎLÊ BIERÊNÎ

Ez û hûn em ê çawa qanih bibin ku Îsa Rizgarker û Darizînerê dinyayê ye? Bersiva wê beriya niha bi demekê me xwend Xwedê, bi “vejîna Wî ya ji mirinê nîşaneya baweriyê destnîşan kiriye.”

Gelo hewce ye ku delîl bên destnîşankirin? Îsa Rizgarkerê tekane ye. gelo ji bo çi em ê di derbarê çarenûsa xwe ya ebedî de bi yekî bawer bibin?

Lê mixabin mirovên li rûkala dinyayê bê hurmetiyê li hember kesên mirî yên di jiyana xwe de li hember peyam û çîroka Xwedê dijberî kirine, nakin. Ji bo çi mirovek ji mirovên ku nikarin mirinê têk bibin û li hember gotina Xwedê derdikevin bawertiya xwe bîne.

Çawa ku pêxemberiyek tê pêkanîn, ji bo ku em bawer bikin, tê îspatkirin ku Pirtûka Pîroz Peyva Xwedê ye, vejîna Îsayî roja sêyemîn û di heman demê de baweriya me jî ku bi tenê Îsa dikare mirov ji mirinê ebedî bike û jiyana ebedî bide me nayê nîqaşkirin.

JI BO HEMÛ MIROVAN RIZGARKER

Nivîsên Pîroz gelekî eşkere ne: peyama derbarê mirin û vejîna Îsa de “ji bo her kesî li her derê ye!” divê ev xal bê destnîşankirin, ji ber ku hinek kes ji we re bibêjin Îsa bi tenê ji bo Cihûyan hatiye. Tu gotin ew qasî ne dûrî heqîqetê ye. 5

Rast e di hedefa xizmetên Mesîh yên rûkala dinyayê de Cihû hene. Lêbelê sedema ku ew ji vê netewê re hatiye şandin ji bo rizgarkirina hemû dinyayê ye. Beriya niha bi hefsed salî pêxember Yeşaya wehda ku Xwedê dabû Kurê xwe qeyd kiribû: “Ez ê te ji wan re bikim ronahî. Bi awayekî rizgarkirina min li çar aliyê dinyayê belav bibe.”(Yeşaya 49:6)

Mesîh digel zanîbû ew ê serokên Cihû Wî wekî Qiralên xwe qebûl nekin jî hat dinyayê. Di heman demê de dizanîbû bi rêya vê redkirinê ew ê cezaya guneh bide û wê rizgarkirinê diyarî dinyayê bike.

“Ew li dinyayê bû, dinya bi destê Wî çêbû. Lê belê dinyayê ew nas nekir. Hat welatê xwe lê gelê Wî ew nas nekir Destûr da ku hemû kesên îman bi wî kirine bibin zarokên Xwedê” (Yuhanna 1:10-12)

Îsa Mesîh Rizgarkerê hemû mirovan e. Lê tenê destûr ji bo yên ku li ser navê wî yên ku baweriya xwe bi nasnameya Wî û hewldana Wî ya xelaskirina gunehkaran aniye dê“bibin zarokên Xwedê.”bê dayîn.

Dostê min Xwedê ji we hez dike û we bi qasî ku ji jiyana Kurê xwe bêpar nehêle biqîmet dibîne. Encax digel her tiştî jî, ji bo ku hûn bikin ew ê zorê nede we.

Vê biryarê ji we re dihêle.

“Ji ber ku Xwedê ew qasî ji dinyayê hez kir Kurê xwe yê yekane da. Ji bo ku yên îman dikin bila mehv nebin û bigihijin jiyana ebedî.” (Yuhanna 3:16)

TEVLIHEVIYA HIŞ BI DAWÎ BÛ

Îsa di roja ku ji mirinê vejiyabû bi komek şagirtên hişê wan tevlihev bibûne meşiya û bi wan re axivî; ev şagirt hê jî fam nekiribûn çima hewce bû ku rijandina Xwîna Mesîh û vejîna Wî. Îsa ji wan re wiha got:

“Bêaqilno! Hûn di bawerkirina ji tiştên pêxember gotiye de sergêjiyê dikin, dereng tevdigerin! Ma qey ne hewce bû ku Mesîh van êşan bikşîne û bigihîje berzbûna xwe?

Piştre jî bi nivîsên Mûsa û yên pêxemberên din dest pê kir û tiştên di derbarê Wî de di Nivîsên Pîroz de hemû tiştên di derbarê Wî de vegot.” (Lûka 24:25-27)

Piştre axirê hişê wan zelal bibû. Gelo çawa dikarîbûn ew qas kor bûna. Mesîh ne ji bo ku desthilatdariya dijminên xwe yên demdemî bi dawî bike hatibû. Sedema hatina Wî li hember dijminên giyanî yên mîna Şeytên, guneh, mirin û dojehê serfiraz bibe.

Îsa di heman rojê de piştre li Yerûşalimê li odeya jor ya ku wekî mêvan lê diman bi berçavê şagirtan ket. Dest û lingên xwe yê dewsa qulikên bizmaran lê hebû rê wan da. Bi wan re xwarin xwar û piştre ji wan re ev tişt gotin:

“Dema hê ez bi we re bûm min gotibû, ‘tiştên di zagonên Mûsa de yên di nivîsên pêxemberan de ji yên di Mezmûran de divê pêk werin’. Û ji niha û pê ve ji bo ku nivîsên pîroz fam bikin hişê wan vekir. Û ji wan re got: ‘Wiha hatiye nivîsandin: Mesîh ew ê êşê bikşîne û roja sisiyan vejî; û ew ê ji bo ku guneh bên efûkirin banga tobeyê li Yerûşalimê bê kirin û li hemû neteweyan bi navê Wî bê belavkirin. Hûn şahidên van bûyeran in.” (Lûka 24:44-48)

Îsa ji şagirtên û netewan re wiha got, “Hûn ê derbarê van bûyeran de şahidiyê bikin.” Peyama ku wê şahidan ragihanda gelek eşkere bû: Rebê esmanan cezayê gunehan da û li ser mirinê serfiraz bû. Xwedê ji Mesîh û yên ku bi tobeyan baweriya xwe (guherîna fikrê) bi çalakiya rizgarkirinê anîne (ji dil bawerî) bûne gelê wê bên efûkirin û bi aramiyê bê xelatkirin.

VEXWENDINA WARÊ ARAMIYÊ

Ka em vegerin serî û li ser roja heftemîn ya vejînê bifikirin.

Reb wê rojê çi kir? Xwe rihet kir.

Ji bo çi xwe rihet kir? Xwe rihet kir ji ber ku karê Wî ‘qediya… Dema ku gihaşt roja heftemîn Xwedê karê ku dikir qedand. Ji ber karê ku dikir wê rojê xwe riher kir.”(Afirîn 2:1-2)

Tiştekî ku li tiştên Xwedê afirandiye bê zêdekirin tune bû. Karê Xwedê qediyabû. Di heman demê de tiştekî ku li çalakiya rizgariyê Xwedê bê zêdekirin jî tune ye. “Qediya!”

Çawa ku Xwedê piştî çalakiya afirandinê xwe rihet kiriye û kêfxweş bûye, ji me jî dixwaze ku em ji ber çalakiya rizgarkirinê yê qediyaye em xwe rihet bikin, kêfxweş bibin. “Çawa ku Xwedê piştî ku karê xwe qedand xwe rihet kiriye, yên ku derbasî warê Wî yê aramiyê bûne jî piştî ku karê xwe kirin divê xwe rihet bikin.” (Îbranî 4:10)

Bi deh hezaran dînên dinyayê dibêjin, ‘Tiştek neqediya. Vê jî bikin, wê jî bikin! Hinekî din xîret bikin.’ Îsa ji bedêla wê yekê dibêje “Ya hemû mirovên betilî û yên bargiran! Werin ba min, ez ê rihetiyê bidim we.” (Matta 11:28)

Gelo hûn bi xêra rizgarkirina ku Xwedê ji we re pêk aniye xwe rihet dikin û kêfxweş dibin.

BI REB RE ÇIL ROJ

Îsayê Reb piştî ku ji mirinê vejiya çil roj bi şagirtên xwe re derbas kir. Di derbarê desthilatdariya Xwedê de gelek tişt fêrî wan kir. Li Wî nêrîn, li bedena Wî ya vejiya pelendin. Bedena Wî li dervî hemû dem û deran mayende û bi îxtişam bû. Hemû bawermendên heqîqî ew ê bibin xwediyê bedeneke mîna bedena Wî.

Şagirt bi Îsayê Reb re meşiyan. Bi Wî re axivîn û bi hev re xwarin xwarin. Bi bîra wan xist ku di demeke nêzîk de ew ê ji ba wan veqete, lê ji bo di demên ku ew ne li ba wan be Bav di dilê wan de bijî, ew ê ji wan re rêberiyê bike û ew ê hêzê bide wan ji bo ku ew ê ji netewên dinyayê re şahidiyê bikin. Piştre rojekê Ew (Îsa) ji bo ku dinyayê bi rastiyeke nuwaze bidarizîne bi şûn de vegere.

Piştî di ser vejîna Îsa re çil roj derbas bû. Îsa li Çiyayê Zeytîn yê li rojhilata Yerûşalimê bi şagirtên xwe civiya. Dema vegera “mala Bav” hatibû (Yuhanna 14:2).

EW BIRIN EZMÊN

“Dema bi wan re bû ev ferman dan: ‘Ji Yerûşalimê veneqetin. Li benda pêkanîna soza ku Bav daye û we ji min bihistiye bimînin. Bi vî awayî Yehya bi avê waftîz kir. Lê belê hûn ê heta çend rojan bi Ruhê Pîroz bên waftîzkirin… Dema ku Ruhê Pîroz dakeve ser we hûn ê hezdar bibin. Hûn ê li Yerûşalimê, li hemû Yahûdayê û Samîriyê û li çar aliyê dinyayê bibin şahidên min.’

Piştî ku Îsa ev tişt gotin û ber bi ezmên ve hat birin. Ewrekî ew rahişt û ji ber çavê wan de wenda kir.

Di wê kêliyê de du zilamên libas spî ji re xuya bûn. Dema Îsa çû wan çavê xwe vekiribûn li ezmên temaşe dikirin û pirsîn: ‘Ya Celîlenîno, çima hûn sekinîne li esmên dinêrin’ Îsayê ku ji nava ewr birin ezm^ne, çawa wê dît ku derket ezmanan, ew ê bi heman awayî vegere jî.” (Karên Qasidan 1:4-11)

PÎROZKIRINA SERFIRAZIYA LI EZMANAN

Bi vî awayî weke ku heman pêxemberan ragihandibû Kurê Xwedê “birin ezmên.” 6

Beriya bi sî û sê salan Yê ku heyraniya milyaketên Bihuştê bi biçûkdîtina mirovan guheriye vedigeriya malê. Lê niha tiştên derbarê Wî de ku hatibû guherandin heye. Yê ku mirov ji şibandina xwe afirandiye niha şibandina mirov li xwe kiribû.

Nivîsên Pîroz derbarê vegera Kurê Xwedayê Bihuştê nakevin teferuatan. Lê dîsa jî em dizanin ev veger bi îxtîşam e.

Bi Artêşa Milyaketên ku mirov nikare bijmêre û yên ji nîjada Ademî hatine rizgarkirin ew dikarin bînin ber çavê xwe. Hemûyan Ew wekî Kurê Xwedê û Rebê Berziyê baş nas dikirin. Lê niha ew ê cara yekem ew wekî benîadem û Berxikê Xwedê bidîtana.

Hemû kesên Bihuştê çiknefes li bendê bûn.

Bêdengî bi lêdana koroya bi îxtîşan a borazanan û bi qîrîna milyaketekî xera bû: “Rakin serê xwe Ey derîno! Vebin ey deriyên kevn! Bila Qiralê berz bikeve hundir” (Mezmûr 24:7)

Derî heta serpiştê vedibûn û şampiyon bi çepikên Bihuştê yên ku li erdê û ezmên qiyamet radikirin Kurê Xweda yê yekane, Benîademê ku şer, berx û gotin dabû ser milê xwe — Îsa — dikeve hundir. Di nava qelebelixa ku rajeriyê jê re dikin re derbas dibe û ber bi textê bavê xwe diçe. Li xwe dizivire li nîjada hatiye rizgarkirin ya bêhejmar ya Adem nêrî û li cihê xwe rûnişt. 7

Peywirê xwe bi serfirazî pên aniye.

Yên ku hatine rizgarkirin li ber Wî serê xwe ditewînin û bi yek dengî îlan dikin:

“Berxikê hatiye destxeniqandin hêja ye ku bê pesinandin.” (Wehî 5:12)

Kî dizane be ka pîrozbahiyek çi qasî bêhempa ye. Ev pîrozbahî wê pîrozbahiyeke ku wê qet bi dawî nebe be.

1. Matta 28; Markos 16; Lûka 24; Yuhanna 20-21; Korîntiyên 1., 15. Not: gelek kesên ku ji bo îspatkirina Îsa ku nevejiyaye derketine rê, di dawiyê de bi delîlên teqez pirtûk nivîsîn ku Îsa bi rastî jî ji mirinê vejiyaye. Mînak, Morrison, Frank. Who moved the Stone? Grand Rapids, MI: Zondervan, 1987; McDowell, Josh. Evidence that Demands a Verdict. Nashville, TN: Thomas Nelson, Inc., 1993; Strobel, Lee. The Case for Christ. Grand Rapids, MI: Zondervan, 1998.

2. Îsa tenê negot dê “roja sêyemîn vejî” (Matta 16:21), lê wiha jî got: “Çawa ku Yunus sê roj sê şev di zikê wî masiyê mezin de ma, Benîadem jî sê roj sê şev dê bimîne di paxila erdê de” (Matta 12:40). Gelek kes bi awayekî mafdar li ser vê mijarê nîqaşê dikin: Ku Îsa şeva Înê hatiye veşartin û heya sibeha Yekşemê maye di gorê de, naxwe ev wext tam ne sê roj e. Lê dîsa jî, wextê ku Îsa ma di gorê de, li gorî şêwaza axaftina Cihûyan bi hejmarên gilover tên diyarkirin. Dema ji beşeke rojê tê qalkirin, ew roj çi qas  wexteke biçûk be jî, dîsa jî wekî tam rojekê tê qalkirin (Mînak, Matta 27:63-64; Afirîn 42:17-18; Samuelê 1., 30:12-13; Ester 4:16-5:1). Li vir ramaneke din jî heye: Nivîsên Pîroz nanivîsin ku Îsa roja Înê hatiye çarmixkirin. Niha gelek kes dê biqîrin, ‘Ev nakokiyek e!’ lê di Pirtûka Pîroz de ravekirinên baş hene ku van tiştên ku wekî nakokî xuya dikin, çareser dikin.

3. Karên Elçiyan 11:26; 26:28; Petrusê 1., 4:16

4. Karên Elçiyan 5:41 “…Ji ber ku ji bo navê Îsa layiqî heqaretê bûn, kêfxweş bûn.” Patrus avêtin gîrtîgehê û lêdan: Karên Elçiyan 5; di heman demê de binêrin Karên Elçiyan 12. Îsa ji berê de da zanîn ku dê Petrus wekî şehîdekî bimire: Yuhanna 21:18-19

5. Hin kes gotinên Îsa ku ji jineke ji neteweyeke din re gotiye digirin: “Ez tenê ji bo pezên wendayî yên gelê Îsraîlê hatim şandin” (Matta 15:24), lê ew ji we re nabêjin ku Îsa ji bo başkirina keça vê jinê pêş ve çûye! (ku hûn bixwazin der heqê xizmet û dilovaniya Îsa ya ku ji kesên ne Cihû ne re nîşan daye de zêdetir mînak bibînin, li van ayetan binêrin: Matta 12:41-42; 21:33-43; Lûka 9:51-55; 10:30-36; 17:11-19; Yuhanna 4; Yuhannayê 1., 2:1-2; Lûka 24:45-48.)

6. Mezmûr 68:18; 110:1; Mezmûr 24.

7. “Piştî ku Îsa ji Gunehan pakbûnê pêk anî, li bilindahiyê li hêla rastê Xwedayê mezin rûnişt. Lewre em ji ber Wî ji gunehên xwe pak bûn.” (Îbranî 1:3). “Her kahîn her roj li ser piyan dimîne û karê xwe dike û qurbanên ku tu car nikarin gunehan rakin her tim pêşkêş dikin. Lê Mesîh piştî ku qurbaneke ji bo gunehê pêşkêş kir ku dê heta hetayê derbasdar be, li hêla rastê Xwedê rûnişt.” (Îbranî 10-11-12) Di heman demê de li Îbranî 8:1; 12:2 û Wehî 3:21 binêrin.

Kurmanji English Chapter Title : 

25. Death Defeated

26. Dîndarî û Dûrmayîna ji Xwedê

26
DÎNDARÎ Û DÛRMAYÎNA JI XWEDÊ

Dibe ku we ev peyva pêşiyan bihîstibe: “Standarda tamkirina be ka tiştek çma û çawa pêkhatiye her tim 20/20 e.” Standarda “20/20” ji hêla optometrîstên (Berçavkfiroşên rajeya çavên nabînin dipîvin.) ji bo dîtina net hatine tayînkirin. Ger hêza we ya dîtinê 20/20  be pêdiviya we bi bikaranîna berçavkê tune ye.

Famkirina piştî pêkanîna tiştekî bê ka ew tişt çima û çawa pêkhatiye elaqa wê piştre nêrîna li tiştekî berê qewimiye re ye. Nêzîkdayîneke wisa destûr dide ku çalakiya em an jî yekî din bike em bibînin. Lê belê piştî ku hasil di mûsil re derkeve û pê ve. Ji ber vê yekê nêzîkdayîneke wisa kêrî me nayê.

Lê dîsa jî dema ku mesele famkirina gelek sedsalan ve çîroka ji hêla Xwedê ve hatiye vegotin û peyama Wî be nêzîkdayîneke wisa fêdeyeke mezin dide. Destûrê dide ku em gelek astengên mezin derbas bikin û rastiyê ji xelatiyê j hev veqetînin. Ji ber vê yekê Îsa ji şagirtên xwe re wiha got.

“Her şad û bextewar bin ku çavên we dibîne, guhê we dibihîze. Ez rastiyê ji we re bibêjim, gelek pêxemberan gelek kesên di rêya rast de xwestin tiştên ku we dîtiye bibînin, lê belê nedîtin. Tiştên we bihîstin bibihîzin, lê nebihîstin.” (Matta 13:16-17)

Em wekî yên ku piştî ku cara yekem Îsa daket rûyê erdê jiyane, ji ber ku em derfeta ku dîsa vegerin li dîrokê binêrin, îmkana ku em lêgerînê li ser Nivîsên Pîroz ên em pê temam dibin bikin û em îmkana ku bi awayekî eşkere plana nuwaze ya Xwedê dibînin em pir şad û bextewar in!

Niha em di hişê xwe de bi vê ramanê û em babetên ku em di rêwîtiya Nivîsên Pîroz de bûne şahid bi bîr bînin û careke din em vegerin “Pirtûka Destpêkan.”

NÊRÎNA PİŞTRE YA LI KAYÎN Û HABÎL

Gelekî net e beşa çaremîn ya Pirtûka Afirînê hem Kayîn hem jî Habîl bi pirsgirêkeke guneh hatin dinyayê. Dema ku mezin bûn xwestin ku ji Xwedê re rajeriyê bikin. Lê belê bi tenê rajerîkirina yekî hat qebûlkirin.

“REB, Hebîl û tiştê ku wî pêşkêş kiribû qebûl kir. Kayîn û tiştê ku wî pêşkêş kiribû red kir.” (Afirîn 4:4-5)

Piştî ku mirov çîroka Rizgarkerê gunehkaran Îsa guhdar dike bi nêzîkdayîneke piştre ya li gorî Pirtûka Pîroz û bê ka REB çima bi hezaran salan berê bê çima tiştê ku “Habîl pêşkêş kiriye, qebûl kiriye lê çima tiştê ku Kayîn pêşkêş kiriye red kiriye” hêsantir fam bike.

Berxikê ku Habîl destxistibû qirikê Îsayê berxikê Xwedê yê ku di oxira gunehkaran de Xwîna xwe dirijîne destnîşan dike. Mahsûlên axê yê n ku Kayîn pêşkêi dike Îsa destnîşan nakin.

Habîl dema ku li bûyera ku wê di demên pêş de pêk bê dinêrî îro em bi rêya mirina Îsa û vejîna Wî li bûyera di rabirdûyê de ji bo me hatiye temamkirin, dinêrin.

“Xwîna Mesîh Îsa me ji hemû gunehan pak dike.” (Yuhannayê 1., 1:7)

ÎMANA KU RIZGAR DIKE

Xwedê Habîl çawa ku îro gunehkaran dibexşîne wisa bexşand. Gunehkarek li xwe qebûl dike ku gunehkarî kiriye. Ger bi Reb û rizgarkirina Wî bawer bike tê efûkirin û ji bo wî diyariya heqîqetê ya Xwedê tê bexşandin. Ev rastî ji bo hemû pêxember û bawermendan derbasdar e.

Mînak, wekî em berê fêr bibûn Birahîm, “îmana xwe bi REB kir û Reb jî ev yek jê re wekî heqîqet nivîsand.” (Afirîn 15:6). Îfadeya Birahîm “îmana xwe bi REB anî” tê wateya ku tiştê ku Xwedê dibêje rast e û baweriya xwe pê tîne. Birahîm baweriya xwe bi gotina Xwedê anî. Tenê îmana xwe bi Xwedê anî.

Wekî pêxember Birahîm Qiral Dawud jî baweriya xwe bi soz û ahdên Xwedê anî. Dawud bi dilekî kêfxweş ev tişt nivîsandin: “Her şad û bextewar be bila ew mirovê ku tê bexşandin û gunehê wî tê veşartin. Her şad û bextewar be mirovê ku sûcê wî ji hêla Xwedê ve nayê hesibandin!” (Mezmûr 32:1-2). Dawud di heman demê de ev dilînên xwe yên bi peroş jî nivîsandin: “Di hemû temenê min de bi tenê ew ê hezkirin û başî min bişopîne ez ê her dem li mala REB rûnim.”(Mezmûr 23:6).

Gunehên kesên ku beriya Îsa were jiyanê wekî Habîl, Birahîm û Dawud ji ber ku Reb Xwedê re û bi plana wî îmana xwe anîne hatibû nixumandin. Piştre dema ku Mesîh min deynên wan yê guneh ji pirtûkan ku lê hatibûn qeydkirin bi awayekî ebedî hatin betalkirin.

Îro em yê kesên ku piştî dewrana Mesîh dijîne. Mizginiya Xwedê ev e: Bi şertê ku hûn îmana xwe baweriya xwe pê bînin ku Reb Îsa ketiye şûna we û miriye û tiştên ku bi vejîna xwe ya bi serfirazî bînin wê Xwedê gunehê we yên li pirtûkan qeydkirî jê bibe. Ew ê heqîqeta Mesîh li ser hesabê we bihesibîne û ji bo we “Li mala Reb malekê bi awayekî ebedî” teqez bike.

Bi şertê ku hûn îmana xwe pê bînin hemû tiştên behskirî û ji wan zêdetir ew ê bibin yê we. Îmanpêanîna bi REB Îsa tê maneya bawerkirina bi wî û hemû tiştên ku ji bo we kiriye. Ji bo ku hûn wateya îmanê çêtir fam bikin bifikirin ku hûn di hundirê odeyeke ku gelek kursî tê de ne dimeşin. Hinek kursî şikestine. Yên din jî gelekî kevn in û hindik mane bişkên. Lê hinek jê jî gelekî qenc dixuyan. Lê dema ku hûn ji nêz de li wan jî binêrin hûn ê bibînin ku hin hêlên wan î qels bûne hene û hûn ê bigihîjin qeneetê ku nikarin bi wan jî baweriya xwe bînin. Di wê kêliya ku fikra di odeyê de kursiyeke tebût tune ye bi we re çêdibe kursiyeke gelekî rind hatiye çêkirin û tebût bi ber çavê we dikeve. Hûn ê ber bi vê kursiyê ve bimeşin û li ser wê rûnin. Hûn ê îmana xwe bi kursiyê bînin. Hûn ê bi rihetî li ser wê xwe rihet bikin. Hûn baş dizanin ku ew dikare barê we hilgire û ew ê di bin we de neşkê û hûn ê nekevin erdê.

Îsa Mesîh yên di Wî de li karên ku Wî bi dawî kiriye de tu carî hêvîşikestî nake.

ÎMANA KUJÎNER

Îmana me tenê bi qasî tişta em îmana xwe pê tînin baş e. Her kes xwediyê îmanê ye. Lê herkes bi heman tiştî îman nake.

Habîl îmana xwe bi Xwedê û awayî bexşandin û heqîqeta wî anî.

Kayîn îman bi ramanên xwe û hewldanên xwe anî.

Kayîn û yên mîna Kayîn teşhîs û çareseriya lezdanî derbarê pirsgirêkên guneh de red dikin mirov wan dikare bişibîne wî hokkabazê ku dikir mar bilîze ye di televîzyonê de. Zilam ji hêla kobrayekî mîna zebelehekî hat pêvedan. Lê red kir ku ew derziya panzehîrê ya ku ew ê jiyana wî xelas bikira. Got qey ez bi qasî ku karibim li ber jahra mêr di ber xwe bidim bi hêz im.

Ew zilam bawermend bû. Îmana wî bi hêz bû. Lê îmana wî kêrî tiştekî nedihat. Ji bedêla ku baweriya xwe bi çareseriya ku BIJÎŞK pêşkêş kiribû bianiya, baweriya xwe bi xwe anîbû.

Bedêla vê bijartina xwe bi jiyana xwe da.

Îfadeya Nivîsên Pîroz eşkere ye. Ji bedêla rizgarkirina Xwedê îmanpêanîna hewldanên xwe yê di rêya Kayîn de rê ve çûn bi zilûmeteke ebedî re rû bi rû mayîn e.” (Yahûda 1:11-13). Ramana Kayîn ev e: mirovekî dikare başiyên Xwedê bi hewldanên xwe bi dest bixe. Her daîm li dijî plana rizgarkirina Xwedê derketiye.

Ligel vê yekê jî îro gelek mirov “ji dil û can di rêya Kayîn de dimeşin.”

NÊRÎNA MIROV

Rojekê hinek Cihûyên dîndar ji Îsa ev tişt pirsîn: “Ji bo ku em karên ku Xwedê dixwaze em bikin divê em çi bikin?” Îsa got: “Karê Xwedê ev e, divê hûn îmanê bi kesê ku Wî şandiye bînin” (Yuhanna 6:28-29). Van lêkolîneran dixwestin “kar bikin”. Îsa ji wan re got “îmanê bi Wî bînin.”

Şaşmayîna Cihûyan a piştî bersiva Îsa bi tenê ne ya Cihûyan tenê bû ev şaşmayî di nava mirovên din de jî hebû.

Xwişka min û mêrê wê li herêma çiyayîn a Papua-Gineya Nû dijîn. Ew û yên bi wan re dixebitin bi gelên qebîleyên li cih û warên xewle dijîn re alîkariyên pratîk dikin. Van mirovan hînî Xwedayê rastîn û peyama wî ya jiyana ebedî di nîşeyeke xwe de, sohbeteke xwe û mirovekî li “Axaftina Xwedê” (Papûayî Pirtûka Pîroz wiha bi nav dikin) wiha radigihînin:

Zilamê ku li dîtina Îsayî derbarê ‘Nanê Jiyanê’ de guhdar kir, wiha got: ‘Ew tiştê ku tu behs dikî zêde zêde hêsan e. Ji bo ku ez herim Bihuştê û di çavê Xwedê de pir û pak bimînim xebitîm. A niha tu ji min re dibêjî ji bo ku van tiştan bi dest bixe tenê divê tu tiştekî bikî îmana xwe Îsa bîne?

Min dîsa jî xwest ku bala xwe bidê pê ka Îsa dibêje çi, ‘Nanê Jiyanê Ez im’ (Yuhanna 6:35), û piştre hewce bû ku Yuhanna 6:29an dîsa bixwîne: ‘Karê Xwedê îmanpêanîna we yî bo kesê ji we re şandiye ye.’ Di heman demê de 3:16 jî xwend. ‘Yên bi Wî îman anîne bila mehv nebin bila bibin xwediyê jiyana ebedî.’ Min ji Wî pirsî gelo Xwedê bi qasî ku me rizgar bike bi hêz e an na hewcedariya Wî bi me heye an na.

Zilam keniya, ‘Bê guman Ew bi têra xwe xurt e. Tu hewcedariya Xwedê bi me tune ye.’

‘Wê gavê li gorî gotina Xwedê ji bo ku tu herî bihuşta tu hewcedariya Xwedê bi karên te heye?’

Zilam serê xwe xwar kir. Bêdeng bû û kûr û dûr fikirî.”

Digel ku Peyama Xwedê gelekî eşkere bû jî, mirovên li rûyê dinyayê ji gelek qebîleyên li herêmên xewle bigre heta yên xwedî çand ên endamê hewra, dêr û mizgeftan- ji dil û can xwe bi wê fikrê ve girê didin. Di roja darizandinê de Xwedê ew ê tiştên baş û xerab yê kirinê têxe sêniyê mêzînê. Ger rajeya karên baş bigihije %51ê ew ê herin bihuştê, ger rajeya karên xirab bigihije %51ê an ji wê rajeyê derbas bike ditirsin ku herin dojehê.

Zêdebûna karên baş ji karên xerab -an jêbirina xenenî gunehan- di dadgehên rûkalî de qet nayên bikaranîn. sîstemeke adaletê yê wiha di dadgeha Xwedayê ezmanî de jî nayê bikaranîn.

Li ser vê mijarê baş bifikirin. Gelo tiştê ku hûn dixwazin bi rastî jî dadgehkirina we yê ji hêla Xwedê û daxwaza we ya ku hûn dibêjin divê li gorî başî û xwefedakirina we be?

Şikir ku ev “teoriya wezinandinê” di pirtûka Xwedê de tune ye.

STANDARDA XWEDÊ

Xwedê dawa bêhempatiyê dike.

Bi tenê yên ku ji Xwedê diyariyên rastiyê stendine dikarin bi Wî re bijîn. Di roja darizandinê de ger di qeydên we de lekeyek biçûçik jî hebe hûn ê neçin bihuştê. Xwedê heqîqeteke bêhempa ji we dixwaze.

Guneh di çavê Xwedê de bi qasî berateya berazekî ku dirize mirov dikerixîne. Ma gelo mirov berateyeke ku dirize parfum bike ew ê rizandin û bêhnê ji holê rake? Digel vê yekê çi qas merasîmên olî bên li darxistin bila bê li darxistin dê ev yek kirêtbûna me ji holê ranekin. Û ew ê nikaribin bikin ku Xwedê me qebûl bike.

Çawa ku ne mimkun e ku em bi xweşbînî li niqutek jahr di nava çaya xwe de binêrin Xwedê jî li gunehekî tenê ji bi xweşbînî nanêre. Gelo mirov avê li çayê zêde bike ew ê hêza jahrê yê mirov dikuje kêm bike? Di heman demê de hejmara wê me saf û safî nekin û ji darizandina ebedî xelas nekin.

Ger mesele bibe xelasbûna ji deynê gunehan û salihbûna di çavê Xwedê de tu çareya me tune ye. Lê şikir ji REB re em ne bêhêvî ne. ew ji bo ku em di qatê Wî yê saf û safî û bêhempa de bi awayekî ebedî bijîn hemû hewcedariyê me ji xwe dayê.

ÎMAN Û KAR

Xwedê ji hemû kesên ku cazayê gunehên xwe daye û îman bi Îsa Mesîh aniye wiha dibêje: “Hûn bi rêya îmanê (Bi tiştên ku Mesîh ji we re kiriye bawer bibin) bi lutf (Başiya ku nehatiye heqkirin) rizgar bûn. Ev ne serkeftina we ye. diyariya Xwedê ye. ne diyariya tiştekî baş e ji bo ku kesek pê xwe bibixudîne.”(Efesî 2:8-9)

Dê li bihuştê cihê ku mirov xwe bibixundine tune be.

Rizgarbûn bi rêya lutfê ye. Rizgarbûn diyariya Xwedê ye. Tiştekî bi mînet mirov bistire ne tiştekî ku mirov heq kiribe; ‘ji bo ku tu kes xwe nebixudîne’ ne madalyeyeke mirov bi dest bixiye. Lê dîsa jî tiştekî xembar e. Di vî warî de tevliheviya hişê mirovên oldar berdewam dike. 

Posteya Elektronîk

Di îman pê anînê de tiştên herî girîng ev in. Bawerkirina ji Xwedê, kirina başiyê, dûrmayîna ji karê nebaş e. Tiştên ku ew ê me xilas bikin ev in.

Ger rizgarbûna ji darizandina ebedî û mafê jiyanê yê bi Xwedê re bi cehda me bihata bi destxistin, wê demê ma yê çawa fam bikira bê ka em çi qasî zanîbaya ji bo ku em di bihuştê de cihekî bi dest bixim me bi qasî ku hewce ye başî û xirabî kiriye an na? Qet me yê nikarîba teqezbûyîna rizgarkirina xwe bi dest bixista.

Kêm zêde beriya niha bi sê hezar sal pêxember Yûnis wiha destnîşan kiriye: “Rizgarkirin ji Reb tê.”(Yûnis 2:9)

Ji ber vê yekê bila hemû pesinandin para Xwedê bin!

“Hûn bi îman pe anîne bi lutfe rizgar bûn, ev ne serkeftina we ye, xelata Xwedê ye.  Ji bo ku kes xwe nepesinîne ne xelata karên baş e.” (Efesî 2:8-9)

Gotina Xwedê eşkere ye. Ji bo ku me ji cezayê guneh rizgar bikin bawerkirina me ya bi karên xwe red kirin, xelata rizgarkirinê ya Xwedê ye.

Di vê rewşê de kirina karên baş û dûrmayîna ji gunehan di kîjan nuqteyê de digihijin hev? Bersiva vê pirsê ayeta piştî vê dide me:

“Ji ber ku em tiştên ku Xwedê çêkiriye ne, ji bo ku tiştên baş yên Wî berê amade kiribûn bikin, em di Mesîh Îsa de hatin afirandin.” (Efesî 2:10)

Cudahiya di navberê de eşkere ye: Em nikarin bi rêyakarên baş rizgar bibin. Ji bo karên baş em ê rizgar bibin.

“Xwedayê Berz û rizgarkerê me Îsa Mesîh ji bo ku me ji hemû sûcan rizgar bike ji bo ku me dawerivîne û bike gelekî aydî xwe yê ku xîret dike ku başiyê bike, me ji bo xwe feda kir.” (Tîtûs 2:13-14)

Di destpêka vê pirtûkê de ev şîroveya ku yek ji pêşiyên gund ku ji hevalê min re kiribû, hebû. “Çûna bihuştê tu bi kirinên xwe yên baş heq dikî…”

Gotina Xwedê destnîşan dike ku romana vî zilamî xelet e.

Tu kes çûna bihuştê bi bingeha “karên baş” heq nake. Lê belê dîsa jî kesên ku diyariya Xwedê jiyana ebedî stendine ji bo ku xwe ji xirabiyê biparêzin û ji berzbûna Xwedê û bereketa mirovên din dê bixwazin başiyê bikin.

MÊWE NE KOK E

Karên baş tu carî nebûne taleba rizgarkirinê, lê divê her dem bibin encameke rizgarbûnê. Mînak Îsa şagirtên xwe fêrî vê kir:

“Ez fermaneke nû didim we. Ji hev hez bikin. Çawa ez ji we hez dikim hûn jî ji hev hez bikin. Ger hezkirina we ya li hember hev hebe her kes wê bi vê yekê zanibe ku hûn şagirtên min in.” (Yuhanna 13:34-35)

Gelo şertê yekem yê rizgarbûnê ev e? Hezkirin û eleqedarbûna mirovan mîna Îsa û ji nêz ve nêzîkbûn e? Na. Ger wisa bûya ji ber ku yê bi tenê û her daîm ji mirovan hez dikir Îsa bû em ê kes nikarîbûna biçûna bihuştê.

Divê hezkirina ji mirov û eleqedarbûna bi wan re di jiyana bawermendên heqîqî de bibe encamek? Teqez. “Ger hezkirina li hember hev hebe her kes wê bi vê yekê bizanibe hûn şagirtên min in.”

Gelê Xwedê îmana xwe bi awayên xwe yên jiyanê destnîşan dikin. 1

Ji hevderxistina koka rizgarkirinê û mêweya rizgarkirinê pir girîng e. Yên di Mesîhê de îmana xwe pê anîne divê bi jiyaneke (mêweyeke) pîroz, şêrîn, fêdeker û bi disîplîn bibuhurin û bînin ziman ku mînetar in ji bo diyariya rizgarkirina (kok) Wî.

Gelê Xwedê ji bo k başbûna Wî ya li hember wan bi dest bixin tiştên baş nakin; tiştên baş dikin ji ber ku Xwedê ew başbûna ku heq nekirine îhsanî wan kiriye.

DÎNÊ QELP

Kayîn ew kesê ku cara yekem dînê “tu bixwe çêke” îcat kiriye. Ji bedêla ku di çerçeweya xwîna birxikeke qurbanê ya ji bo Xwedê nêzîkî meseleyê bibe bi raman û hewldanên xwe nêzîkî meleseyê dibe. Ji ber wê yekê duayên Kayîn Xwedê xeyidand û kerixand.

“Yê ku guh nede zagona duayê wan jî kirêt in.” (Wecîzeyên Silêman 28:9)

Zagona Xwedê ji bo ku guneh binuxumîne xwîna hatiye rijandin û berxikê qurbanê an jî qurbaneke guncawî din talep kir. Ji ber ku Kayîn li gorî ku zagon talep dike nehatiye “duayawî jî gelekî nexweş û kirêt e” (çalakiyeke ku mirov jê nefret bike, kirêtkirî, xerabekirî). Dînekî Kayîn hebû hebû lê ev dîn qelp bû. Rêşekiya ku pêşkêş dikir. Rizgarkerê ku hatiye wehdkirin û mirina Wî ya di çarmixê de destnîşan nedikir. Wekî encam:

“Reb Habîl û pêşkêşa wî qebûl kir. Lê belê Kayîn û pêşkêşa wî red kir. Kayîn gelekî hêrs bûi mirûzê xwe tirş kir.”

REB ji Kayîn pirsî tu çima hêrs bû. ‘Te çima mirûzê xwe tirş kir. Ger te tiştê rast bikira ma qey min ê te qebûl nekiraya?’ (Afirîn 4:4-7)

REB bi dilrehmî bi Kayîn re axivî û serî li ber plana adil ya Xwedê bitewîne tobe bike dem dayê.

Kayîn hew hêrs bû. Nexwest ew dînê xwe yê bi cehda xwe bi dest xistibû bi xwîna kirêt ya berxê biguherîne. Tiştê ku we bi navê Xwedê bikira li gor dilê wî dixwest wê bikira!

Û ev rêya hilbijart ew bir ber bi ku derê ve?

DÎNÊ DIJMIN

“Kayîn ji birayê xwe Habîl re got, ‘Haydê em herin nav zeviyê. Dema ku li nav erd bi hevre bûn Kayîn êrîşî birayê xwe Habîl kir ew kuşt.” (Afirîn 4:8)

Ew Kayînê ku ji ber ku berxikek wekî pêşkêşiyeke guneh kuştibe gelekî serbilind bû, ji bo kuştina birê xwe ne serbilind bû.

Kayîn ew ê bingeha pergala polîtîk û dînî ya ku di dahatûyê de ew ê kesên ku serê xwe li ber fermanên kevneşopî û zagonên wî netewînin biçûk bixîne, zilmê li wan bike heta wê wan bikuje, bavêje.

Îro li dinyayê gelek kesên wekî Kayîn dîndar xwedî giravî li ser parastina dînê xwe erîşkar tevdigerin û kuştinan pêk tînin.

Bi van çalakiyên xwe destnîşan dikin ku di derbarê îmana xwe de çi qasî ne cihê baweriyê ne û derdikeve halê ku be ji bo ku pirsgirêkên xwe çareser bikin çi qas hindik baweriya xwe bi Xwedayê xwe tînin.

Zilamekî li Dewletên Yekbûyî yên Emerîka dijî yê ku em bi rêya posteya elektronîk bênavber ji hev re dinivîsin ji me re ev nivîsî:

Posteya Elektronîk

Ew kesê dawî yê ku li ber çavê me ji Pêxemberê Pîroz re dijûn kir, piştî ku dijûn kir bi sê saniyan de diranê xwe yê pêşiyê daqurtand. Ji ber ku min dizanîbû ew dema careke din dijûnê bike ew ê bi serê zimên bipeyive ez kêfxweş bûm.

Pûtperest ya bila dîn biguherînin ya jî bila bimrin. Nuqte.

Gotin û çalakiyên vî zilamî bi van gotin Reb Îsa re dijberî hev in: “Lê ez ji kesên ku li min guhdar nakin, van dibêjim: Ji dijminên xwe hez bikin, qenciyê bi kesên ku ji we nefret dikin bikin. Ji bo kesên ku lanet li we dikin başiyê bixwazin. Ji bo yên heqaretê li we dikin dua bikin.” (Lûka 6:27-28) û dema Îsa di çarmixê de bû yên xwe xistine çarmixê wiha dua kirin: “Bavo wan bibexşîne, ji ber ku nizanin çi dikin!” (Lûka 23:34) 2

KAYÎNÊ KU TOBE NEKIRIYE

Ka vegerin çîroka Kayîn. Kayîn piştî ku birê xwe kuşt Xwedê fersendek da Kayîn ji bo ku fikrên xwe yê xelet û ew rêyên xirab dabû ber xwe vegere tobe bike.

“REB ji Kayîn pirsî, ‘Birayê te Hebîl li ku ye?’ Kayîn wiha bersiv da, ‘Ez nizanim, ma ez li ber birayê xwe me?’ REB got, ‘Te çi kir? Xwîna birayê te ji nava axê ya ku devê xwe vekiriye û dixwaze Xwîna biratiyê ye te rijandiye ye.’” (Afirîn 4:9-11) 3

Kayîn red kir li mukurhatina gunehê xwe û nêzîkdayîna ber bi Xwedê ve bi xwîna berxekî ji bedêla ku vana bike, “Kayîn ji huzûra REB veqetiya.” (Afirîn 4:16)

Kayîn qet tobe nekir. Li şûna ku têkeve riya Xwedê Û bejna xwe bitewîne, bi dû fikrên xwe ket. Kayîn bingeha şaristaniyeke bi hêz avêt, lê belê ev şaristanî ne ew civak bejna xwe li ber Xwedê bitewînin. 4 Civaka Kayîn jî nîjada wî jî di rêya xweperestî ya ku xwetêkber bi helkehelk bibeze.

Beşa çaremîn ya Afirandinê di heman demê de çîroka Lemekê ku ji bavê şeşemîn digihaşt Kayîn e. Lemek jî mîna kalikaê xwe bi kibîr, bi ser nefsa xwe de dimirî, kîndar û kujer bû. Gelek kesên zend û hunerê zarokên wî dan destpêkirin. Di gelek waran de xwediyê gelek zanînan bûn, lê Xwedê nas nedikirin.

Mirov tenê ji rêya rizgarkirinê ya Xwedê venegeriya di heman demê de jî ew jiyana ku Xwedê dixwest jî veqetiyan.

MIROVAHIYA KU TOBE NEKIRIYE

Piştî ku neh bavan bi Kayîn REB di derbarê nîjadê mirov de nirxandinek wiha dike.

“Xirabiyên ku mirov li rûzemînê dike pir in. Bala wan her car li ser xirabiyê ye.” (Afirîn 6:5)

Di heyama pêxember Nuh de li rûzemînê de yên baweriya xwe bi afirînerê xwe tînin bi tenê Nuh û malbata xwe bû. Ew rika mirovî ku guh neda gotina Xwedê bû sedema tofaneke gerdûnî. Dîsa ji Xwedê lutf kir vê rêya ji tofanê xilasbûnê da ber mirovan lê ji wê lutfa Xwedê tenê heşt mirov îstîfade kir. Ew heşt kesên ku ji peyama Xwedê bawer kiribûn bi tenê Nuh, jina wî û kurên wî Sam, Ham û Yafet bû (Afirîn 6-8).

“Bi saya serê îmanê dema ku Nuh derbarê bûyera ku nebûye de hat hişyarkirin ji bo tirsa Xwedê û rizgarkirina xelqê malê keştiyek çêkir. Bi vê dinyê darizand û mîratxurê heqîqet xwe spartiye îmanê.” (Îbranî 11:7)

Îro gelek alim digel ku henekên xwe bi beşa tofanê gerdûnîya 5 Pirtûka Pîroz dikin jî tu ji wan ji înkar nakin ku gelek cihên îro av lê miçiqîne berê di bin avê de bûn an di kolandinên li çolên mezin û li rezeçiyayan tê kirin de bi milyaran fosîlên aîdê behrê hene. Her çi qas keskesorê wekî nîşaneyeke Xwedê ya ku qet û bila careke din ew ê rûkala dinyayê bi tofanê nerûxîne biçûk bibînin û qîmet nedinê jî lê hebûna keskesorêyî piştî bahozeke baranê înkar nakin.

MIROVÊN HIŞÊ WAN TEVLIHEVBÛYÎ Û SEWHILDÊR

Digel ku mirov piştî tofanê bi destpêka nîpînû hatibin pîrozkirin jî, piştî bi tofanê bi çend nifşan ew ê dîsa serî li ber afirînerên û xwediyên xwe serî hildin û bi dû ramanên xwe yên berê bikevin. Ger em mînakekê bidin Xwedê ji mirovahiyê bikin (Afirîn 1:28, 9:1). Lê mirov di kirinên çi de bi biryar bûn? Riyeke tam dijberî Xwede hilbijartin!

“Ka werin em ji xwe re bajarek ava bikin û kuleyek ku digihije esmanan çêkin bi vî awayî em navê xwe bidin zanîn; wê demê em ê li rûzemînê belav nebin.” (Afirîn 11:4)

Ka bala xwe bidin vê plana ku mirovan çêkiriye bê çi qasî xwenavendî û serhildêr re. Li şûna ku xwesteka Xwedê bêhempa û ji bo wan baş bişopînin planên bê ka ew ê çawa bi dû a zanyarîbûna xwe kevin û xwe navdar bikin, çêkirin. Belkî jî gotin “geremkuleyeke ku xwe bigihijîne esmên” çêkin dê dema ku tofan çêbibe ew ên xwe di ewlehiyê de bibînin. tu cudahî di navbera wan û hin mirovên dîndar, yên hêvî dikin ku ji darizandina Xwedê jiyaneke bihev re lê tenê li cihekî bi dawî kirin.

REB dizanîbû ku planeke wisa ew ê nîjada mirov di demeke kin de birizîne û tune bike. Dê ka em di vê rewşê de binerin bê ka Xwedê çi kiriye û di heman demê de heta heyama dîrokê yê îro, “Hemû mirovên dinyayê heman ziman bi kar tînin heman gotin bi kar tînin” (Afirîn 11:1).

“REB got, ‘hey ku bûne gelek û bi zimanekî diaxivin ji bo ku ramanên xwe pêk bînin wê tu astengan nas nekin. Ka werin em dakevin jêr zimanê wan tev hev bikin ji bo ku tiştekî ji hev fam nekin.’ Bi vî awayî REB wan li çar aliyê rûzemînê belav kir û avakirina bajêr sekinand.” Ji ber vê sedemê navê Babîl li bajêr hat kirin. Ji ber ku Xwedê zimanê hemû mirovên li wir tevlihev kiribû û ew çar aliyê rûkala dinyayê belav kiribû.(Afirîn 11:6-9)

Mirov bêyî ku hev fam bikin û barûya xwe temam bikin nîvco hiştin. Wekî berê Xwedê dabû ber wan li çar aliyê rûkala dinyayê belav bûn. “Ji ber sedemê navê Babîl li bajêr hat kirin.” Babîl tê mana tevliheviyê.

Dema ku projeya Xwedê tê redkirin her daîm tevlihevî çêdibe.

GIRŞEYA XELET

Dersa ku divê mirov ji mirovên zemanê Nuh û ji wan kesên ku hewldanên ku Kuleya Bab3il înşa bikin ev e.

Girse xelet bû.

Digel ku gunehkaran xwe bi rastiya ku bi milyaran kes bi wan re di heman fikrê de ne jî daraza Xwedê bi ser wan de çû. Gelek kes heta roja îro jî difikirin ku ji ber ku fikra wan ya derbarê peyama Xwedê de ji hêla gelek kesan ve tê pejirandin.

Yekî li Brîtanyayê dijî bi posteya elektronîk ev nîşeya jêr şand.

Posteya Elektronîk

Ger hûn dixwazin ji dojehê rizgar bibin, wê gavê bidin dû dînê ku herî zêde bi lez belav dibe

Ger belavbûna bi lez an jî hejmaran bikaribin heqîqet îspat bikin wê gavê nîjada Kayîn, mirovên di heyama Nuh de û yên li Babîlê jiyana xwe didomandin divê mafdar bûna. Lê ev mirov hemû jî bi xete bûn - ji binî de bi xeta bûn.

“Di deriyê teng re têkevinê. Ji ber ku deriyê ku ber bi tunebûnê ve dibe fireh û pahn e. Yên di vî dêrî re dikevin pir in. Lê belê deriyê ku ber bi jiyanê ve dibe teng e. Rê jî çetîn e. Yên ku vê rêyê dibînin hindik in.” (Matta 7:13-14)

PLANA XWEDÊ YA KU NAYÊ SEKINANDIN

Ka em vegerin çîroka derbarê malbata ewil de û em fêr bibin piştî ku Kayîn Habîl kuşt çi bû.

“Adem dîsa bi jina xwe e raket. Hewa kurikek anî. Got ‘Xwedê ji bedêla Habîlê ku Kayîn kuştiye kurikekî din da min’ û navê kurik kir Şît. Kurikekî Şît jî çêbû navê wî kir Enoş. Wê gavê mirovan bi navê REB bang wî kirin.” (Afirîn 4:25-26)

Ew pêşnûma û projeya Xwedê ya ku dixwest bibe gelekî ku baweriya xwe bi wî anîne kesî nikarîbû asteng bikira.

Mana navê Şît ev e: “Ji bedêla wî bexşandin.” Hewa fam kir ku Xwedê ji bedêla Habîlê ku Kayîn ew kuştibû tovek bexşandiye. Ezbetajinekê hatiye wehdkirin bi rêya nîjada Şît bê dinyayê.

Diya Îsa keça azib û xama Meryem jî ji nîjada Şît bû. Meryem di heman demê de wekî Xwedê wehd kiribû ji nîjda Birahîm û Dawud jî dihat. Şeytan ji bo ku plana Xwedê xira bike çi qasî di berxwe bide jî plana Xwedayê REB “beriya destpêka dinyayê” çêkiribû di rêya xwe de berdewam dikir.

Tu tiştî û tu kesî ew plan neda sekinandin.

NAVÊ REB

Şît jî wekî Habîl bi Xwedê û bi rêya bexşandinê ji Wî bawer bû û “navê REB bang kir.” (Afirîn 4:26) gelê Babîl yê di hemû qirnan de ji bo ku navdar bibin hewldane di vê dinyaya ku mirov tê de dijîn de mirovên mîna Habîl û Şît yên ku bi navê REB bawer dikirin û navê wî bang dikirin jî jiyana xwe domandin.

Hinek hevalên min ji min re dibêjin ku sed heb navên Xwedê hene. Lê belê ji wan tenê bi nod û neh hebên wan dizanin. Gelo ew navê kêm yên di lîsteya wan de dibe ku yê tê maneya “REB rizgar dike” bibe?

Ew nav kîjan nav e?

Erê ev nav Îsa ye.

Bawerpêneanîna bi vî awayî – Ka ew kî ye û çi dike- netewandina serî ya li ber Xwedê ye.

De ka werin em guh bidin duaya ku Pavlûs ji Cihûyên oldar û serhildêr re kiriye.

“Biranîno! Ez ji dil û can bêriya rizgarbûna Cihûyan dikin. Ji ber vê sedemê ez ji Xwedê re laveyan dikim. Ji bo wan ez dikarim bibim şahid ku ji bo Xwedê bi xîret in, lê belê ev ne xîreteke bi zanebûn e. Ji ber ku heqîqeta ku dibêje fam nakin û dixwazin heqîqeta xwe belav bikin dixebitin serî li ber heqîqeta ku Xwedê digot serî netawandin. Lê belê ji bo her yekî ku îman dike bêguneh bibe Mesîh dawiya zagona pîroz e… Encax tu eşkere bi devê xwe bibêjî Îsa Reb e û ji dil pê îman bîne ku Xwedê ew ji mirinê vejandiye, tu yê rizgar bibî. Ji ber ku Nivîsa Pîroz dibêje, ‘ku yên îmana xwe pê anîne ew ê tu carî fedîkar dernekevin.’ Ji ber ku cudahî di navbera Cihû û Grekan de tune. Heman Reb rebê hemûyan e. Destê Wî li ber hemû kesên ku bang Wî dikin vekiriye. Ji ber ku hemû kesên ku bi navê Wî bang li Reb dikin ew ê xilas bibin.” (Romayî 10:1-4,9,11-13 [Yoel 2:32])

BI QÎMET E AN BÊ QÎMET E?

Ka em bihesibînin ku çekeke bankeyê yek mîlyon dolarek li ser navê we hatiye nivîsîn. Dema ku mirov li çekê dinêriya tiştekî pir rind dixuya, lê belê bê qîmet bû. Çima?

Ji ber ku di hesabê min yê bankayê de pereyekî ku bi qasî perê çekê bike tune ye!

Baş e.Ger zilamê herî zengîn yê dinyayê li ser navê we çekeke yek mîlyon dolar binivîsand?

Ew ê tu pirsgirêk derneketa. Ji ber ku ew ê perêyê ku ji bo çekê hewce hebûya.

Bankaya ku çeka min îmze kiribû red kiribû ew ê çeka ku îmzeya mirovê zengîn lê qebûl bikira û pereyê beramberî çekê bidaya.

Dinyaya me tije mirovên ku bi navên cuda nêzîkî Xwedê dibin tije ye. Lê belê di çavê Xwedayê ku Kurê xwe ji bo mirov deynê xwe yê guneh bide tu qîmetê wan navan tune ye. Navên bi guneh  hatine lewitandin e.

Mîna ku banka beramberiya çekan li ser navê min ya ku min îmze kiribûn û yek mîlyon dolar nedaye Xwedê jî ew ê ji bilî navê Îsa bi rêza tu navî efû neke û jiyanê îhsan neke.

“Di tu kesên din de rizgarî tune ye. di bin vî ezmanî de tu navê ku ji mirovan re hatiye bexşandin û navekî ku me rizgar bike tune ye.” (Karên Qasidan 4:12)

Gelo hûn dixwazin ku deynê we yê gunehan ji deftera qeydê ya Xwedê bê jêkirin û rastiya Wî dewlemendiya wî derbasî hesabê we bibe? gelo hûn dixwazin di ser naleta guneh re serfiraz bibin û niha heta dawiya dawî têkiliyeke nêzîk bi afirînerê me re bijîn?

Wê gavê yê ku van tiştan ji we re pêk bîne bi tenê navek e.

“Wê gavê yên ku REB bi navê Wî gazî dikin ew ê rizgar bibin.” (Yoel 2:32)

“Îmanê bi Reb Îsa Mesîh bîne tu jî û xelqê malê jî dê rizgar bibin.” (Karên Qasidan 16:31)

Gelo hûn ji dil bawer dikin ku Reb Îsa Mesîh ji bo ku cezayekî gunehê we bide êş kişandiye, miriye û ceza û gunehê we ji holê rakiriye?

Wê gavê hûn ê “rizgar bibin.”

TENÊ DU DÎN

Em piştî ku me dît li dinyaya we zêdeyî deh hezar pergalên dînî hene me dît em derketin rêwîtiyê. Lê di esasa xwe de du pergal hene.

  • Pergala serkeftinê ya mirov ji we re dibêje divê hûn xwe rizgar bikin.
  • Pergala serkeftina Xwedayî ya dibêje pêdiviya we bi Rizgarkerekî heye.

Heta ku hûn xwe bi xwe hewl bidin xwe xilas bikin ji navan an jî dînên yek jê dibe ku kêrî we bê. Lê belê dema ku we ferq kir ku pêdiviya we bi Rizgarkereî heye ew ê tenê navek kêrî we bê.

Ew nav Îsa ye.

“Hemû pêxember derbarê Wî de şehadetiyê dikin. Bi vî awayî hemû gunehên kesên ku pê îman anîne bi navê Wî tên bexşandin.” (Karên Qasidan 10:43)

1. Yaqûb 2:18; Matta 5:13-16; Îbranî 11

2. Xwedê ji rayeyan re destûr dide ku gelên xwe biparêzin û di heman demê de ji wan re berpirsiyarî dide ku bila “şûr”, “yê ku xezeba Xwedê li ser wan ên ku xirabiyê dikin dibarîne û bi vî awayî ji bo tolhildanê ji Xwedê re xizmetê dike.” bi kar bînin. (Romayî 13:1-4; Afirîn 9:6), şîdeta Xwedê ya ji bo belavkirina rastiyê bi mînak û hewisandinên Îsa re li hev nagrin. Îsa wiha got, “We bihîst ku tê gotin, ‘Hûn ê ji cîranê xwe hez bikin, ji dijminê xwe nefret bikin.’ Lê ez ji we re dibêjim, ji dijminên xwe hez bikin, ji bo yên ku ji we re zulm dikin dua bikin, wisa ku hûn bibin kurên Bavê esmanan. Lewre Ew tava xwe hem li ser xiraban hem li ser qencan derdixe; barana xwe hem li ser rastan hem li ser xwaran dibarîne. Ku hûn tenê yên ku ji we hez dikin, hez bikin, dê çi xelata we hebe?

Erkdarên bacê jî wisa nakin? Ku hûn tenê ji birayên xwe re silavê bidin, hûn bi vî awayî zêdetir çi dikin?” (Matta 5:43-47). Qur’an jî tam dijî van gotinan bi van biwêjan dibêje: “Yên ji ehlê Pirtûkê ku ji Allah û roja axretê re îman nakin, yên ku tiştên ku Allah û pêxemberên Wî heram dibînin, heram nabînin û yên ku dînê heq Îslam ji xwe re nakin dîn re sitûyê xwe xwar bikin û heya ku bi destê xwe Cizye bidin bi wan re şer bikin” (Qur’an Sûre 9:29).

3. “Fermana ku em ji serî de dibihîzin ev e: Em ji hev hez bikin. Em wekî Kayînê ku aîdê Şeytên e û birayê kuştiye, nebin. Kayîn çima birayê xwe kuşt? Lewre ên ku wî kirin xirab, ên birayê wî rast bû, ji ber wê kuşt” (Yuhannayê 1., 3:11-12). Her du hêzên dehfdêr yên ku bûn sebeb ku Kayîn birayê xwe bikuje Şeytan û hesûdî bû (bi Matta 27:18 bidin ber hev).

4. Divê ji qaqiboyên klasîk ên şikber re çawa bersiv bê dayîn? “Kayîn jina xwe ji ku dît?” Beşa 5. a Afirînê bersiva vê dide. “Kur û keçên” din ên Adem û Hewa hebûn (Afirîn 5:4). Wisa xuya dibe ku Kayîn bi xwişka xwe re zewicî – wê demê di vê zewacê de tu fikareyên xirab tunebûn bû ji hêla genetîk de. Piştre Xwedê dê zewacên wisa qedexe bikira. Û piştî ku hat kuştin çi bû ji Habîl re? Bedena Habîl vegeriya axê, lê ruh û canê wî çû bihuştê, lewre Xwedê gunehên wî bexşandiye û wî di bingeha îmanê de rast dabû zanîn. Îbranî 11:4

5. Mûsa û pêxemberên din, tofana gerdûnî ya dema Nuh û pişpişîna qalika rûzemînê ya ji hêla jeolojîk de dane zanîn: Afirîn 7 & 8; Mezmûr 104:6-8; Eyûb 22:16; Matta 24:339; Petrûsê 2., 2:5-6.

Kurmanji English Chapter Title : 

26. Religious and Far From God

BEŞ III

BEŞ III
DAWIYA
RÊWÎTİYÊ
BEROVAJÎKIRINA
LANETÊ
 
     
  27 – Qonax 1: Bernameya Xweda Ya Berî Ya Nıha
  28 – Qonax 2: Bernameya Xweda Ya Nıha
  29 – Qonax 3: Bernameya Xwedê Ya Bê
  30 – Beşên Ku Jı Bıhuşta Dahatuyê Hatıne
    Nîşandan
     

Kurmanji English Chapter Title : 

Part III

Pages